ای جز به احترام خدایت نبرده نام

وی سلک انبیا ز وجود تو با نظام

در دست عقل، نور مساعی تو چراغ

بر کام نفس، حکم مناهی تو لگام

از آتش سنان تو یک شعله نور صبح

[...]

تا همی بر گل نگارم خطّ مشکین آورد

مرکب صبر مرا هر لحظه در زین آورد

چرخ از کفّ الخضیب انگشت حیرت هر زمان

پیش آن رخسارزی دندان پروین آورد

شاه را عرصۀ عشق رخ او عقل را

[...]

ای برخ روشن و زلف سیاه

کرده شب و روز جهانی تباه

سلسلۀ زلف تو بر پای باد

آینۀ حسن تو در دست ماه

صورت جان روی نماید مرا

[...]

رفت آنکه روز ما ز ستم تیره رنگ بود

واندوه را بنزد دل ما درنگ بود

وان شد که گفتی از در و دیوار روزگار

خورشید تیغ آخته با ما بجنگ بود

وان عهد شد که چون گل رعنا بخون دل

[...]

ای برده آتش رخ تو آب کارگل

بر باده داده عارض تو روزگار گل

با چهرۀ تو زحمت باغ است گل ، از آن

برچین نهاد زخار همه رهگذر گل

خونین شدست سربسر اندام نازکش

[...]

تا زلف مشکبار به رخ برفکنده‌ای

سوزی ز رشک در دل مجمر فکنده‌ای

در گردنم فکن، که کمندیست عنبرین

آن گیسوی دراز که در برفکنده‌ای

چون غنچه تا قبای نکویی ببسته‌ای

[...]

زهی با چهره ات گلبار گلزار

رخت گلگونۀ رخسار گلزار

شکسته تاب زلفت پای سنبل

نهاده دست حسنت خار گلزار

مگر در گلستان بگذشته یی دوش

[...]

چون مشک زلف بر گل رخسار بشکند

پشت بهارو رونق گلزار بشکند

بر آتش ستم جگرم زان کباب کرد

تا آرزوی نرگس بیمار بشکند

گفتم دلم شکسته شد از غم بطنز گفت

[...]

جانا به سحر چشم جهانی ببسته‌ای

زین حلقه‌های زلف که بر هم شکسته‌ای

آخر چه فتنه‌ای؟ که ز عشق تو در جهان

برخاست رستخیز و تو فارغ نشسته‌ای

حقّا که در مشهّرۀ لعل فستقی

[...]

کو خروش و شغب و ناله، چراخاموشید؟

خواجه راحال برین حال و شما باهوشید

عصمت آواره شد و امن چو راحت بگریخت

عافیت رخت برون برد و شماخاموشید

گربدانید حقیقت که چه کار افتادست

[...]

دل بر احوال روزگار منه

رنج بر خود باختیار منه

گل مقصود نشکفد زین خار

خویشتن را تو خیره خار منه

دشمن تست نفس امّا ره

[...]

خیزید تا غریو بعیّوق بر کشیم

فریاد دردناک ز سوز جگر کشیم

از دیده آب گرم فشانیم همچو شمع

وز سینه باد سرد چو وقت سحر کشیم

این اشک گرم رو را سر در جهان نهیم

[...]

بر هیچ آدمی اجل ابقا نمی کند

سلطان مرگ هیچ محابا نمی کند

عامست حکم میراجل بر جهانیان

این حکم بر من و تو بتنها نمی کند

غارت گر حوادث در خانۀ وجود

[...]

زهی یار من نیست همتاش و الله

گرش دوست دارم بود جاش والله

ز صد ملک به سوز و سوداش حقا

ز صد صلح به خشم و صفراش والله

برای تری لفظ و الفاظ خوبش

[...]

خیز تا زار و گریه برگیریم

خوش بگرییم و یه در گیریم

نوحه های جگر خراسش کنیم

چون بپایان رسد ز سرگیریم

سرتابوت خواجه بازکنیم

[...]