نفس باد صبا می جنبد

غیرت مشک خطا می جنبد

سر و گویی سر حالت دراد

می زند دست وز جا می جنبد

لالۀسوخته دل پنداری

[...]

باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد

با زمان بند کمند تو گرفتار آورد

هوسم بود که چون غنچه گریزم در خود

بازم از پوست برون آن گل رخسار آورد

کرده بد روی بدیوار لامت دل من

[...]

بزرگوارا! صدرا! تو از تن آسانی

خبر نداری از رنج بی نهایت من

نگویی آخر بی آنکه او گناهی کرد

چرا دریغ بود از فلان عنایت من

دمی نباشد کز صوب بی عنایتیت

[...]

زهی ستوده خصالی که رایض عزمت

سپهر سرکش بدرام را کشد در زین

نشست قدر ترا هرمهی، ز شکل هلال

بنقره خنگ فلک بر نهند از زر زین

تویی که همتّ تو بر کشد بگردون تنگ

[...]

فنون لطف خداوند صدر مجدالملک

نداده هیچ بهایی غلام کرد مرا

شدم ز خامة بیمار او خجل که هنوز

مرا ز دور ندیده قیام کرد مرا

نداده خم چو صراحی بخدمتش کردن

[...]

ای عزم تیز تار تو چون عمر درشتاب

چون کار روزگار عطای تو بیحساب

هم نوک خامة تو شده مبدع الصّور

هم دست منّت تو شده مالک الرّقاب

باد شمال کرده به لطف تو انتما

[...]

نور دین ای ذات تو کان هنر

کان چه باشد؟ خود سراسر گوهرست

زنده همچون شمع از نور دلست

هر کرا تا بی ز مهرت در سرت

از برای نوعروس خاطرت

[...]

فلک جنابا در تو کجا رسد سخنم

که کنه مدح تو از قدرت بیان بیشست؟

معالی تو ز حدّ قیاس بیرون است

مکارم تو ز اندازۀ گمان بیشست

به گام فکر بپیموده ام جناب ترا

[...]

در آرزوی تو از عمر من دو سال گذشت

که هیچگونه ندانم که بر چه حال گذشت

دوسال چیست؟ غلط می کنم که هر روزی

ز روزهای فراقت هزار سال گذشت

ملول گشتم ازین باد و خاک پیمودن

[...]

شب من روز در کنار گرفت

مشک کافور را ببار گرفت

شام را صبحدم هزمت کرد

لشکر روم زنگبار گرفت

عارضم از سیه گری بگریخت

[...]

دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد

هم از نخست بسیج دگر غم آغازد

مگر سپهر بدانسته است این معنی

که هیچ گونه مرا عافیت نمی سازد

ز چرخ چون بگریزم؟ که هر دم در حلق

[...]

خورشید ذرّه پرور، شاه هنر نواز

ای آن که در جهان چون تو صاحبقرآن نبود

خورشید کو بتیغ زدن بر سر آمدست

در جنب دست و بازوی تو همچنان نبود

چون آفتاب از تو توانگر شد، آنکه را

[...]

جهان صدرا لقای فرّخ تو

سعادت را ز بهر فال باید

کسی را کآرزوی خدمت تست

فراوان مایه از اقبال باید

اگر تو در خور همّت کنی جود

[...]

بزرگوارا، خّط و عبارتت ماند

به شاهدی که به رخ بر کشد نقابی خوش

کسی که چاشنیی یافت از عبارت تو

به ذوق او نبود در جهان شرابی خوش

دو دست گوهر بار و شکوه طلعت تو

[...]

ای شده ذات تو مستجمع انواع کمال

نو عروسان سخن راز ثنای تو جمال

هم صریر قلمت ترجمۀ لفظ کرم

هم صدای سخنت طیره ده سحر حلال

در ره فهم معانی تو ارباب سخن

[...]

قدوۀ اهل مهانی ای که هست

مهر تو همواره یار غار من

مایه از طبع تو اندوزد همی

چشم دریا طبع گوهر بار من

مدح تو همچون شهادت می رود

[...]

زهی شکوه تو از روی ملک رنگ زدای

ضمیر تو بهمه کار خیر راهنمای

تویی که هست ترا آفتاب در سایه

تویی که هست ترا روزگار دست گرای

هوای دولت تو دوست ساز دشمن سوز

[...]

ای لطف تو آب زندگانی

وی ذات تو عالم معانی

در چشم خرد ز روی معنی

بایسته تری ز زندگانی

در طبع هنر ز راه صورت

[...]