نباشد جز از بی‌پدر دشمنش

که یزدان به آتش بسوزد تنش

جهانی گرفتند پروردنش

برآمد به ناز و بزرگی تنش

و دیگر ز بد مردم بد کنش

به فرجام روزی بپیچد تنش

یکی تیغ زد زود بر گردنش

بدو نیمه شد خسروانی تنش

ولیکن هر آنکو بود پر منش

بباید شنیدن بسی سرزنش

زن و مرد را از بلندی منش

سزد گر فرازد سر از سرزنش

برفتند شادان دل و خوش منش

پر از آفرین لب ز نیکی کنش

اگر نیم ازین پیکر آید تنش

سرش ابر ساید زمین دامنش

یکی مشت زد نیز بر گردنش

کزان مشت برگشت لرزان تنش

وگر بدنشان باشی و بدکنش

ز چرخ بلند آیدت سرزنش

تهمتن یکی مشت بر گردنش

بزد تیز و برشد روان از تنش

سر نامور دور کرد از تنش

پر از خون بیالود پیراهنش

زدی گیو بیدار دل گردنش

به زیر گل و خاک کردی تنش

خداوند زیبای برترمنش

از او دور پیغاره و سرزنش

بزد نیزه گشتاسپ بر جوشنش

بخست آن زمان کارزاری تنش

گذاره شد از خسروی جوشنش

به خون غرقه شد شهریاری تنش

بکردند چاک آن بر و جوشنش

به شمشیر شد پاره‌پاره تنش

پر از زخم شمشیر دیدم تنش

دریده برو مغفر و جوشنش

برآهیخت خفتان جنگ از تنش

کفن کرد دستار و پیراهنش

به بند اندر آمد سر و گردنش

بخاک اندر افگند لرزان تنش