شب آمد یکی پردهٔ آبنوس

بپوشید بر چهرهٔ سندروس

ببد چشمهٔ روز چون سندروس

ز هر سو برآمد دم نای و کوس

برآمد ز هر دو سپه بانگ کوس

زمین آهنین شد هوا آبنوس

بشد قلب ارجاسپ چون آبنوس

سوی راستش کهرم و بوق و کوس

ز درگاه برخاست آوای کوس

زمین آهنین شد سپهر آبنوس

به شبگیر هنگام بانگ خروس

ز درگاه برخاست آوای کوس

کجا بسته بد گیو و کاوس و طوس

شده گوش کر یکسر از بانگ کوس

به شبگیر برخاست آوای کوس

شد از گرد لشکر سپهر آبنوس

چو شد کوه بر گونهٔ سندروس

ز درگاه برخاست آوای کوس

به روم اندرون شاه بدفیلقوس

کجا بود با رای او شاه سوس

فرستاده‌ای آمد از فیلقوس

خردمند و بیدار و با نعم و بوس

دل پادشا سرد گشت از عروس

فرستاد بازش بر فیلقوس

ولی عهد گشت از پس فیلقوس

بدیدار او داشتی نعم و بوس

بمرد اندران چند گه فیلقوس

به روم اندرون بود یک‌چند بوس

فرستادشان شاه سوی عروس

بر آواز اسکندر فیلقوس

ز شاهنشه اسکندر فیلقوس

فروزندهٔ آتش و نعم و بوس

برآمد دم بوق و آواس کوس

زمین آهنین شد هوا آبنوس

به شبگیر برخاست آوای کوس

هوا شد به کردار چشم خروس

بدو گفت کاید به پیشت عروس

ترا خوانم اسکندر فیلقوس

مرا این که آمد همی با عروس

رها کرد ز اسکندر فیلقوس