از شهر مه نو سفرم باز روانه است

زین پس بسراغش دل من خانه بخانه است

می‌بود امیدم که مرا نیست جز او یار

می‌دیدم اگر چند که بر ناز و بهانه است

می‌گفت ز دست نکشم زلف دگر باز

[...]

هیچ شگفتی ز هر چه هست بعالم

نیست عجیب‌تر ز چشم خیره آدم

می‌خورد از روزگار نیش پیاپی

باز طمع زو کند بنوش دمادم

هر چه کم آری ز دهر خواهی از و بیش

[...]

گشت دور زمانه بر دلخواه

از جلوس مظفرالدین شاه

خسروی دلنواز و کامل سیر

شهریاری خلیق و روشن راه

صد هزاران نیاید از شاهان

[...]

از قدرتش یکست باشد گرت بنظر

کادر ز شیئی پست اشیاءء خوبتر

چون مایه حیات کابست از حجر

و زخاک تیره‌گون سرو و گل و ثمر

هم طلعتی که رشک از وی برد قمر

[...]

اگر خواهی ز معنای تصوف

یکی بشنو ز صوفی بی‌تکلف

تخلق آن باخلاق الهی است

شدن مرآت وجه الله کماهی است

تصوف ترک خویش و نفی غیر است

[...]

ردا بر عبد خوش زیبنده باشد

ظهور وصف حق بر بنده باشد

ردی شد آن ردا را در مقابل

بود اظهار وصف حق بباطل

از آن اهل تکبر ار بقرآن

[...]

گرت با صوره‌الحق است روئی

محمددان که صورت بند اوئی

خود این باشد اگر دانی مقامی

که هست آنرا محمد نیک نامی

تحقق باشد او را بر حقیقت

[...]

مراداز ظل وجودی دان اضافی

بود وین اتفاقی نی خلافی

بود ظاهر بتعیینات اعیان

دگر احکام آن بی‌کسر و نقصان

خود اعیانند معدومات محضه

[...]

چنین گویند ارباب معانی

که عالم نیست غیر از ظل ثانی

نباشد جز وجود حق باهر

تمام ممکنات اندر مظاهر

چو خورشید وجودش پرده در شد

[...]

تصوف عجز و فقر و انکسار است

نه اظهار علوم و افتخار است

تصوف گر قبولت شد عدم باش

فزونی هل بر افزونها و کم باش

تصوف را کمال از بندگی جو

[...]

ز عبدالعدل گویم با تو حالی

تو هم بشنو بگوش اعتدالی

بود او مظهر عدل الهی

بزیر عدلش از مه تا بماهی

تجلی کرد ذات ذوالجلالش

[...]

کسی عبدالمتین اندر شکوه است

که صلب و محکم اندر دین چون کوه است

تاثر را در او ره نیست اصلا

که از چیزی تواند گشت اغوا

ز راه قوت نفس دلیرش

[...]

ز عبدالقادر ار خواهی شد آگاه

خود او شاهد بود بر قدرت الله

الا در کل مقدورات صادر

کند بروی تجلی اسم قادر

بدان پس صورت دست الهش

[...]

کلمه حضرت این خود بیخلاف است

که از قولش دو حرف نون و کافست

کلمه حضرت از بحر ارادت

همانا جنبشی باشد بعادت

کلمه حضرت اینحرف از حق آمد

[...]

لسن واقع بوی گردد کماهی

باذن واعی افصاح الهی

شود واقع بحق افصاح و گفتار

بر آن گوشی که می‌باشد نگهدار

گهی باشد که اشعار است و الهام

[...]

یکی مفتاح از سر قدر جو

گشایش در معانی بیشتر جو

خود آن گر نکته دانی بیخلافست

ز استعداد اعیان اختلافست

در اعیان اختلاف اندر ازل شد

[...]

نشانی از تواضع وز تکبر

تو را گویم هم ار داری تدبر

تواضع کان ز بهر مال و جاهست

خلاف امر و تعظیم الهست

دگر اقسام آن بسیار باشد

[...]

قناعت باز ضد حرص و آزاست

ز خلقان مرد قانع بی‌نیاز است

قناعت را مده از کف که این باد

کند از عادیان فتنه بنیاد

بسختیها بیفزا بر قناعت

[...]

باردیگر دار حاضر گوشِ هوش

خوش ز وحدت‌ نکته‌ای دیگر نیوش

نکته‌ای خوش بشنو از صاحبدلی‌

از زبان من‌ ز پیر کاملی‌

چونکه‌ چشم‌خارجی‌ هر جا بد است‌

[...]

شیخ‌ عالم‌، قطب‌ معنی‌، بحر دید

قبله‌ اهل‌ حقیقت‌ بایزید

گفت‌ ده سال و دو کردم از مَری

نفس‌ خود را روز و شب‌ آهنگری

در ریاضت‌ کوره می‌ بنهادمش‌

[...]