هی زلف و خال جلوه دهی این بهانه چیست

هستیم خود اسیر تو این دام و دانه چیست

این خانه ای که زلف تو بر دل فروخته

در آن دگر حساب صبا حق شانه چیست

کی آگه از اذان مؤذن شوی اگر

[...]

لب تو ریخت چنان آبروی آب حیات

که رخت خویش ز خجلت کشید در ظلمات

من و گذشتن از چون تو دلبری حاشا

تو و نشستن با عاشقی چو من هیهات

نه من وفات ندیدم که همچو من بسیار

[...]

بگو بدشمن خفاش خوی مکر اندیش

که خواست منکسف این آفتاب تابان را

بغیر اینکه ز دست آنچه داشتی دادی

چه استفاده گرفتی فریب و دستان را

نکرده ای زیری زیر از کلام خدای

[...]

هی زلف و خال جلوه دهی این بهانه چیست

هستیم خود اسیر تو این دام و دانه چیست

این خانه ای که زلف تو بر دل فروخته

در آن دگر حساب صبا حق شانه چیست

کی آگه از اذان مؤذن شوی اگر

[...]

سهی قد تو به سرو کنار جو ماند

بچشم من بنشین کان بجو نکو ماند

در ازی شب هجران دلم فسرد ‌اما

از این خوشم که بدان زلف مشگبو ماند

چو چشم مست تو نرگس بدید شد بیمار

[...]

مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ

نیافتم به از این نام در جهان تعویذ

همین مراست نه تعویذ بلکه هست این نام

برای هر یک از افراد انس و جان تعویذ

همین نه خلق زمین راست حرز بلکه بود

[...]

هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن

ببند اسیر بردن و تاراج تُرک من

دانم که دل از او نتوانم دگر گرفت

مشکل بود اسیر گرفتن ز ترکمن

گفتم مگر دو اسبه گریزم ز دست غم

[...]

ای همه هستی همه هستی توئی

غیر تو کو تا که درآید دوئی

صورت و معنی صفت و ذات تست

نفی که سازم همه اثبات تست

ذات تو را نیست دوئی باصفات

[...]

خرد را گفتم ای دانای هر راز

مرا از کار دل کن عقده‌ای باز

کند با هرکس این دل آشنائی

همی سوزد بهنگام جدائی

بگفتا دوستی کاریست مشکل

[...]

به رستم چه خوش گفت فرزانه زال

که ای پور نام آور بی‌همال

مترس از دوصد مرد شمشیرزن

بپرهیز از آه یک پیرزن

که تیغ یلان را سپر حایل است

[...]

از یاد خدا مباش غافل

طاعت به ریا مساز باطل

از دست و زبان دلی میازار

رفعت طلبی دلی بدست آر

پرداز به لطف و مهربانی

[...]

جعفر آن کز بادهٔ وصل خدا سرشار شد

نور بود و از ریاضت مطلع الانوار شد

با وفا فرزند دلبند وفا سلطان فقر

کز وفای عهد نائل بر وصال یار شد

روز تاسوعا ز حق بشنید‌ام ر ارجعی

[...]

شیخ اسمعیل تاج الواعظین آنکسکه بود

بلبل آسا نغمه زن یکعمر در بستان دوست

عشق بی پایان اوبا دوست محکم بود و شد

شامل او در دو عالم لطف بی‌پایان دوست

نازم آن ثابت قدم عاشق که تیغ مرگ هم

[...]

شکر کز لطف خدای احد بنده نواز

این بنا روی به انجام نهاد از آغاز

مسجد جامعی از پاکدلان شد تاسیس

که بیارند نیاز و بگذارند نماز

کرد بس همت خود صرف در اینطرفه بنا

[...]

حجه آن حجه شریعت ودین

که مؤبد شد از خدای علیم

آن وجد یگانه کز مثلش

مادر روزگار مانده عقیم

ساخت او بهر طالبان علوم

[...]

در خواب گشت صائب ظاهر بچشم جانم

با طلعتی که وصفش گفتن نمیتوانم

گفتم که اهل تبریز یا اهل اصفهانی

خود حل این معما فرمای تا بدانم

گفتا که زادگاهم هست اصفهان بتحقیق

[...]

شنیده‌ام که شبانی به گوسفندان گفت

که از حراست من بر شما چه منتهاست

جواب داد یک از جمله گوسفندانش

که راست گویی و منت نهادن تو به جاست

ولی ز جادهٔ انصاف پا برون مگذار

[...]

ز تبدیل خزانی و بهاری

فزاید عاقلان را هوشیاری

که دارد زندگانی مرک در پی

اگرچه مردمند از آن فراری

فلک با کس نیابد یک قدم راست

[...]

راستی آنچه تصور رود از بهر بشر

هیچ ز اخلاق نکو نیست بعالم بهتر

فی‌المثل همچو درختیست وجود من و تو

ثمرش مهر و وفا و ادب و علم و هنر

آنشجر زین ثمر ار بارور آید ریبر

[...]

یک بنده تمام عمر خود را

ره با قدم غنای پوید

وز خالق و خلق بهر‌ام ساک

پیوسته ره فرار جوید

یک بنده ز فرط احتیاجات

[...]