ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز

وی نرگس شهلای تو بس شورانگیز

هر قطره که می‌چکد ز خون دل من

در جام وفای تست کژدار و مریز

ای سنایی به گرد حران گرد

تا بیابی ز جود ایشان چیز

نزد نادیدگان و نااهلان

کی بود بذل و همت و تمییز

کودک خرد بی‌خرد بدهد

[...]

هر که زین پیش بود امیر سخن

از امیر سخا شدند عزیز

تو همه روز گرد آن گردی

که به نزدیکشان زرست و پشیز

دستهٔ گل بر کسی چه بری

[...]

اگر ریش خواجه ببرند پاک

رسن گر بگیرد به بسیار چیز

که تا پاردم سازد از بهر آنک

بود پاردم بر گذرگاه تیز

پس تو نیز از سر هوا برخیز

که هوا آتشی است بادانگیز

چند از این شیوه‌های رنگ‌آمیز؟

چند از این گفته‌های بادانگیز؟

چند از این عقل ترّهات انگیز

چند ازین چرخ و طبع رنگ آمیز

متشابه بخوان در او ماویز

وز خیالات بیهده بگریز

بتر از کاهلی ندانم چیز

کاهلی کرد رستمان را حیز

خلعتی کان تراست روز جهیز

باز نستاندت به رستاخیز

در دویی دان مشقت و تمییز

در یکیئی یکیست رستم و حیز

سنّت او ردیست هین برخیز

در ردای محمّدی آویز

زَهرهٔ او به روز رستاخیز

بوده چون زُهره خرّمی انگیز

کرده از رمزهای عقل‌انگیز

طبع و بازار و ذهن و خاطر تیز

فضل یزدانت به که منّت حیز

دَم عیسیت به که کُحل عزیز

عقل داند اسامی هرچیز

او کند در به و بتر تمییز

با خرد باش و از هوا بگریز

که هوا علّتیست رنگ آمیز

این بدان و ز قیل و قال گریز

جمله این است و زان دگر پرهیز

زشت را از برای حسرت چیز

دست و دل تنگ چون گذرگه تیز

لعل او دلگشای و جان آویز

جزع او لعل پاش و مرجان ریز