هر که زین پیش بود امیر سخن
از امیر سخا شدند عزیز
تو همه روز گرد آن گردی
که به نزدیکشان زرست و پشیز
دستهٔ گل بر کسی چه بری
که فروشد به کویها گشنیز
پیرهن زان طمع مکن که ز حرص
دزدد از جامهٔ پدر تیریز
بهر دهلیزبان چگویی شعر
که بمانی چو کفش در دهلیز
بوسه بر لب دهی شکر یابی
بوسه بر کون دهی چه یابی تیز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد رفتار کسانی می‌پردازد که به دنبال ریا و ظاهرسازی هستند و ارزش واقعی را نمی‌دانند. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هر که در گذشته خود را امیر سخن می‌نامید، حالا از امیر سخا می‌شود و عزیز می‌گردد. او هشدار می‌دهد که افرادی که برای رسیدن به مقاصد خود تنها به ظاهر و چیزهای ناچیز وابسته‌اند، باید آگاه باشند که دیگران از آنها سوءاستفاده می‌کنند. در نهایت، شاعر تأکید دارد که بوسه‌دادن به لب و دیگر اعضای بدن هیچ‌گونه فایده‌ای ندارد و باید به ارزش‌های واقعی زندگی توجه کرد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در گذشته به مقام امارت سخن نائل آمده، از امیر سخا و بخشندگی بهره‌مند شده و به مقام عزیز و محبوبی رسیده است.
هوش مصنوعی: تو تمام وقت در پی کسانی هستی که به خاطر ثروت و مالشان به آنها توجه می‌شود.
هوش مصنوعی: به چه کسی گل هدیه دهیم که در بازار به فروش می‌رسد و مانند سبزی خردل ارزش ندارد؟
هوش مصنوعی: به خاطر طمع و حرص، به لباس دیگران مانند لباس پدر خود نظر نکن، زیرا ممکن است این حرص سبب دزدی چیزی ارزشمند شود.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چگونه می‌توان برای کسی که در حال انتظار است، صحبت کرد. مثل اینکه وقتی می‌خواهی در جایی منتظر بمانی، خود را مانند کفش‌هایی در یک راهروی باریک حس می‌کنی که قرار است مدتی آنجا بمانند.
هوش مصنوعی: اگر بر لب کسی بوسه بزنی، شکر و نعمت می‌کنی، اما اگر بر جاهای دیگر بوسه بزنی، چه چیز جدیدی به دست می‌آوری؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرچه زردست همچو زر پشیز
یا سفیدست همچو سیم ارزیز
منم امروز بسته در سمجی
چشم بر دوخته چو مار گریز
هست پیراهنی و شلواری
نیست بر هر دو نیفه و تیریز
بر جهان دارم و روا دارم
[...]
ای سنایی به گرد حران گرد
تا بیابی ز جود ایشان چیز
نزد نادیدگان و نااهلان
کی بود بذل و همت و تمییز
کودک خرد بی‌خرد بدهد
[...]
نرگسم وعده کرد و داد پیاز
شکرم وعده کرد و داد مویز
عوض در بمن نمود شبه
بدل زر بمن رسید پشیز
نیست انبان بی سر و پایان
[...]
پلپلی چند را بر آتش ریز
غلغلی در فکن به آتش تیز
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.