سرورانند بی کلاه و کمر

خسروانند بی سپاه و حشر

نشود گر کند به آب گذر

قدم راهرو به دریاتر

نور‌نه چرخ و سیر هفت اختر

شش جهت پنج حس چهارگهر

از پی ملک او گزید سفر

دو جهان پیش او نداشت خطر

رهروان را ازآن چه نفع وچه ضر

گر همه خیر باشد ار همه شر،

روزی از روزها به راهگذر

خرکی بر دکان آهنگر

در حجاب تو اختران یکسر

اندرین هفت منظر اخضر

از پی بزم توست خنیاگر

در سیم قصر، زهره ازهر

مژهٔ من زموج خون جگر

همچو دامان ابر داری‌تر

همه را بر امید بوک و مگر

عمر بگذشت و روز روز بتر

بود در عهد ما شهی کافر

نام او در جهان به عدل شمر

حی و قیّوم و عالم و قادر

رازق خلق و قاهر و غافر

قدمینش جلال قهر و خطر

اصبعینش نفاذ حکم و قدر

چار گوهر به سعی هفت اختر

شده بیرنگ را گزارشگر

همه زو یافته نگار و صوَر

هم هیولانی اصل و هم پیکر

این و آن هردو ناقص و ابتر

این و آن هردو ابله و بی‌بر

یوسفی از فرشته نیکوتر

دیو رویی نماید از خنجر

همه بر عجز خود شدند مقرّ

وای آنکو به جهل گشت مُصرّ

کیسهٔ پر مدوز و پرده مدر

کاسه را بر ملیس و عشوه مخر

راد مردی کریم پیش پسر

داد چندین هزار بدرهٔ زر