رازی ز ازل در دل عشاق نهانست

زان راز خبر یافت کسی را که عیانست

او را ز پس پردهٔ اغیار دوم نیست

زان مثل ندارد که شهنشاه جهانست

گویند ازین میدان آن را که درآمد

[...]

در دهان هر زبان که گردانست

از ثنای تو اندرو جانست

به خودش کس شناخت نتوانست

ذات او هم بدو توان دانست

کاستوی آیتی ز قرآنست

گفتن لامکان ز ایمانست

چرخ و آنکس که چرخ گردانست

آسیایست و آسیایانست

با تو زانجا که لطف یزدانست

گرو نان به دست تو جانست

اندکی زو حیات انسانست

باز بسیارش آفت جانست

دل بدین‌جا غریب و نادانست

تا به بندِ چهار ارکانست

عدمت چون وجود یکسانست

هرچه تو خواستی همه آنست

کاین که نه چرخ و چار ارکانست

آزمایش‌ سرای یزدانست

سطر قرآن چو شطر ایمانست

که ازو راحت دل و جانست

ره نمای تو راه ایمانست

عقل در کار خویش حیرانست

کاشف شبهت تو قرآنست

واضح حجّت تو فرقانست

آن یکی شرع را چو ارکانست

وین مر اسلام را تن و جانست

مرد دنیاپرست از این سانست

همچو کودک ضعیف و نادانست

عقل هم گوهر است و هم کانست

هم رسولست و هم نگهبانست

عقل تا پیش گوی فرمانست

سخنش هم قرین قرآنست

پاک و مردار بر یکی خوانست

جز به عقل این کجا توان دانست

علمدان کدخدای دو جهانست

وآنکه نادان حقیر و حیرانست

علم دین بام گلشن جانست

نردبان عقل و حس انسانست