... دل سنگینت را بدخواه گشتم

وفای تو چو سیمرغست نایاب

که دل بی رحم داری چشم بی آب ...

... الا تا بانگ دراجست و قمری

الا تا نام سیمرغست و طغرل

تنت پاینده باد و چشم روشن ...

... دگر گفت اندیشه نبود جز این

که سیمرغ را من بخوانم برین

چو البرز برگشت از جنگ باز ...

... برو بر یکی مرغ با رای و کام

جهان دیده سیمرغ گوید به نام

چنین کارها زو برآید مگر ...

... سخن های ایشان بدو بازگفت

ز کوه و ز سیمرغ و راز نهفت

سپهبد پراندیشه شد زین سخن ...

... که گرد جهان پهلوان زال زر

ز سیمرغ بستد هم او چند پر

که روزی که از روزگار دژم ...

... مگر کز زمانه خلاصی دهد

از آن پر سیمرغ مر زال زر

دو پر داده بودی بدان نامور ...

... از این درد شاید که اندوه خورم

بدو گفت سیمرغ از این باک نیست

کشد زهر جایی که تریاک نیست ...

... که یک تن نگشته از ایشان تباه

چو گفتار سیمرغ زان سان شنید

دلش چون کبوتر به بر برتپید ...

... به هنگام مرده که دستان سام

بدش نزد سیمرغ آرام و کام

در آن کاخ بد زال را پرورش ...

... بدان پرخرد نیک یاران رسیم

بدو گفت سیمرغ من کام تو

بجویم دهم دل به آرام تو ...

... تو گفتی برآمد به چرخ بلند

فراوان ثنا گفت سیمرغ را

که باشی همیشه به نیک اخترا ...

... تویی بهتر از جمله دانندگان

بدو گفت سیمرغ کای نامدار

یکی بنده ام کهتر کردگار ...

... همی گفت هر گونه ای سرگذشت

زکردار سیمرغ و شهر برنج

زدریای ژرف و زهرگونه رنج ...

... تا تو را دادار داد انصاف و داد اندر جهان

گشت چون سیمرغ پنهان از جهان جور و ستم

نامه ای شد فتح و دولت جود تو بر وی خطاب ...

... چو زاغان بصحرا چو ماغان بوادی

چو سیمرغ در که چو نخجیر درجر

گروهی کریهان سگ طبع سگ خو ...

سیمرغ وقت بود ولیکن ز پنچ مرغ

ترکیب داده بودش جبار ذوالمنن ...

... بخت تو تعالی مثال ملک

سیمرغ در آرد به دام امر

رای تو بر احوال حال ملک ...

... سر انجمن پور دستان سام

که سیمرغ رستمش کرد است نام

نیاید بیک بار از مات یار ...

... وزپای ژنده پیلان سرشان شدست رسوا

در قلعه بود خصمت سیمرغ وار پنهان

پیش تو آمد آخرگنجشک وار پیدا ...

... اسفندیار نیز کجا شد که بی عدیل

سیمرغ و اژدها به ره هفتخوان گرفت

نام و نشان جمله کنون گم شد از جهان ...

... چه گوهر است که در وی نجات شد مضمر

مخالفان تو سیمرغ را همی مانند

که نیست هستی ایشان درست جز به خبر ...

... بازگشت از جنگ و حاضر شد به نزد زال زر

زال کرد افسون و سیمرغ آمد از افسون او

روستم به شد چو سیمرغ اندرو مالید پر

من عجب دارم ز فردوسی که تا چندان دروغ ...

... چون صید کند بازش با چرخ بود رازش

سیمرغ ز پروازش از هم نگشاید پر

طبعش به هوا ماند عزمش به قضا ماند ...

... از قعر خویشتن به کران افگند گهر

سیمرغ از آن نیاید بیرون ز آشیان

کز باز توست کوفته بال و شکسته پر ...

... هرچند شاه و خسرو مرغان بود عقاب

سیمرغ را گرفت نیارد به زیر پر

ای از کرم چو برمکیان در عرب مثل ...

... د ر پناه او اگر گنجشک سازد آشیان

گیرد از اقبال او سیمرغ را در زیر پر

در حجر آهن ز بهر کلک او آمد پدید ...

... جواب داد که از جود اوست ناموجود

چو کیمیا و چو سیمرغ در زمانه فقیر

پیام دادم کازادگان دنیا را ...