... تو نادری به حسن من در سخنوری

هم من به حسن شعر مقبول عالمم

هم تو به حسن شعر مشهور کشوری

زلفا ستایشت زان رو کنم که تو ...

... طرزی دگر شنو تا گویمت عیان

از سلک شعر نه از راه ساحری

تو یک تنی به ذات لیک از ره صفات ...

... ببایدگفت نظی چون دراری

ز بحر طبع شعری چند شیرین

بکن چون آب در آن نهر جاری ...

... برآورد از زمین شش رشته کاریز

همه چون شعر من در آبداری

چو روی شاهدان در روح بخشی ...

... از فرط ارادت به حضرت تو

این شعر فرستادم ارمغانی

هر نقطه ی او خال چهر جانست ...

... باد در دفتر هستی سمت طغرایی

شیوه شعر تو قاآنی سحریست حلال

زانکه گفتن نتوان شعر بدین شیوایی

... بخایمت لب و دندان چنانچه دیده و دانی

کتاب شعر تو قاآنی ار بجوی نهد کس

ز آب یک دو قدم بیشر رود ز روانی

... ز قدرت کردگار چو خور منور همه

چو شعر من آبدار چو گل معطر همه

چو دل گهرهای چند نهفته در بر همه ...

... بهشت اجلال را درخت طوبی تویی

سپهر اقبال را سهیل و شعری تویی

زمانه را از نخست مهین تمنی تویی ...

... مهین سپهر هر زمان چنان ببوسدش زمین

که آبش از دهان چکد چو شعر آبدار من

سلیل خسرو عجم فرشته فر علیقلی ...

... هم قلب راست قوت و هم روح راست قوت

نساج مدحت توام از شعر ناپسند

چون کرم قز که دیبا سازد ز برگ توت ...

... جانشین شه شود امروز اندر تهنیت

طبع و کلکم بین چسان این شعر شیرین بسته اند

عاقبت محمود بادا ناصرالدین شاه را ...

... بگفت آری برخیز روز تهنیت است

به شوق شعر برانگیز طبع کسلان را

به انتظار چنین روز شد سه سال که تو ...

... آنکه می گوید بلا مفتون بالای منست

راوی شعر منست اما چو نیکو بنگری

راوی اشعار نبود دزد کالای منست ...

... گویدم کاین قامت موزون زیبای منست

شعر شیرین مرا بر دست و چون جویم دلیل

گویدم کاین خنده لعل شکرخای منست ...

... دارد رخم از خون جگر رنگ طبرخون

با آنکه بود شعر مرا طعم طبر زد

این پارسیان راکه به صد بیت ستودم ...

... نقال هم نیم که از آن نقل برخورم

نه شعرباف شهر نه صباغ مملکت

نه موزه دوز ملک نه دباغ کشورم ...

... هردم هزار معنی رنگین برآورم

استاد شعرباف مخوان مر مراکه من

استاد شعرباف شعور مصورم

با این همه صناعت و با این همه کمال ...

... کردن گذر به جانب روباه لاغرم

ایران به شعر من کند امروز افتخار

در پارس چون گدا بر مشتی توانگرم ...

... کس بدان پایه مدح نشنیده

کس بدان مایه شعر ناگفته

لیک از آن کاخ مدیح دلکش را ...

... کنیزکی شهدالله ز شهد شیرین تر

لطیف و دلکش و موزون چو شعر قاآنی

تبارک الله فرجی دو مغزه چون بادام ...

... مثال تیر شهابی که هر زمان جهدا

سزد که دعوی پیغمبری کنم در شعر

براق فکرت من چون به لامکان جهدا

... بدین روش که سراید غزل بلند اقبال

روا بود که بشویند شعر خواجو را

... گردون نموده پست تر از خار وخس مرا

من شعر ز این سپس نتوانم رقم زدن

زحمت رسد ز بسکه همی از مگس مرا

... بر فرش های اطلس ودیبا چه حاجت است

شعر بلند اقبال ار آیدت به دست

دیگر تورا به گوهر دریا چه حاجت است

... این متاعی است که شایسته بازار من است

گفتمش ده خبر از شعر بلنداقبالم

گفت شیرین چو لب لعل شکر بار من است