... ای خداوند بندگی تو را

گیتی اقرار کرده بی اکراه

آفتابی به وقت پاداشن

آسمانی به گاه پاد افراه

ناصحت را نکرد گیتی رد ...

... از خراسان چو بار برداری

سوی ملک عراق در کش راه

مملکت ها ستان و شاهان بند ...

... خدایگانی کو را زمانه بر دولت

به پادشاهی اقرار کرد بی اکراه

شهی که هست بر از فرقدان به صدر و به قدر ...

... جز آنکه گویم وصفت همی ندانم کار

مقر گشتم وزین بیشتر ندارم راه

تو بحر گوهر موجی به روز پاداشن ...

... چه گفت امنش یک دزد کاروان بزدی

من ار نه بدرقه راه کاروان شدمی

چه گفت قهرش دل همرکاب غم گشتی ...

... پلنگ وار گهی در دم مخالف ملک

گرفته راه و سر تیغ کوهسار تویی

گهی چو شیرین عرین از پی شکار عدو ...

... با غم هجر او برابر هست

راههایی که او زند بر چنگ

یاد داری و هیچت از بر هست

برد خواهیش هیچ راه آورد

زین معانیت هیچ در سر هست ...

... لاغران مرا بدانچه خرند

راه بی لاغران من نروند

کاه بی لاغران من نخورند ...

... جان تو همیشه در امان باد

این راه و سفر که پیش داری

بر تو به خوشی چو بوستان باد ...

... دل سپردم تو را به غزنین بر

بر آن دوستان به راه آورد

... ببست کفر و ضلال و مخالفی را در

گشاد سنت و اسلام و ایمنی را راه

کنون که حاجب نعمان بکرد این خدمت ...

... در تو جمعست نظم ها که به لفظ

سوی هر خرمی نماید راه

از خردها نتیجه هاست در آن ...

... بحر و ابرست روز پاداشن

چرخ و دهرست گاه باد افراه

حرص دستش همه به بذل و عطا ...

... چو مر او را عدو به پیش آید

گذرد راه را بیاراید

آن سواری کند نشسته بران ...

... روی صلح از پدر بگرداند

یله گردد شهر و گیرد راه

سوی دهقان کشد سپه ناگاه ...

... زود بینی که از حوالت شاه

سوی هر دستگاه یابد راه

... زود یک پای چست بردارد

راه آیم روم به پیش آرد

در همه حال آشکار و نهان ...

جعبه کودک خویش دلکش

راه اشکر همی سراید خوش

چون فرو راند زخمه بر جعبه ...

... آنچه او را دهد به زودی شاه

هیچ خاطر بدان نیابد راه

هر چه از جود شه به کف کند او ...

... جز غم خوردنی و پوشش نیست

چون شتر بر گرفت راه دره

خویشتن خفته سازد اینت سره ...

... کش از درد و رنجست دود و شرر

دو چشمم بمانده به هنجار راه

دو گوشم بمانده به آواز در ...

... دل خوش کنم که هست جفاکار یار یار

از راهها که هست مخوفست راه راه

وز کارها که هست نه خوبست کار کار

... سلطان ابوالملوک ملک ارسلان منم

کامروز عدل و مردی و رأیست راه من

پر کلاه من که برون آید از حجاب ...

... ره نمای پدر رهت زده شد

که نماند از پس تو راه پدر

بی گناه پدر تو خواهی خواست ...