... کار زندانی عشقت بسر دار افتاد

دل ز سر حلقۀ زلفت نبرد راه بجای

همچو آن نقطه که اندر کف پرکار افتاد ...

... این منم کافعی زلف تو بجان می طلبم

ورنه کس دشمن جانی ندهد راه به خویش

پارسایی به تغافل ز تو فکریست محال ...

... دوست گر وقت تماشاست به دیوانۀ خویش

سنگ طفلان ز پی و راه بیابان در پیش

با هوای لب خندان تو نیشم همه نوش ...

... تو خود انصاف ده آخر نه من از آهن و رویم

گویم آیم شب تاریک سر راه تو گیرم

بو که غافل به در آیی و نهی پای به رویم ...

... به سرم پا نه و پندار که خاک سر کویم

کودکان چشم به راهند چه بود آه که چندی

بند برداردم از پا صنم سلسله مویم ...

... بجز حدیث دهانت نماند هیچ بگوشم

بکو بشحنه سر راه من بلاوه نگیرد

که نیست طاقت رفتن ز کوی باده فروشم ...

... چه هنرها که ز فیض نظر آموخته ام

غوطه خون جگر کس نبرد راه چو من

که من این غوطه به خون جگر آموخته ام ...

... با سپاه و سلب و چنگل باز آمده ای

جز تو کس راه ندارد به نهانخانۀ دل

پرده بردار که در پرده راز آمده ای ...

... کعبۀ اهل حقیقت در مسیر عرب است

ره بگردان که تو از راه مجاز آمده ای

نیرا کام خود از خاک درش باز ستان ...

... گفتند به دور زنخش آب حیات است

خود را به چه انداختم از راه ندانی

جرم از دل ما نیست که امکان سلامت ...

... هین سر به بیابان نه گر عهد پدر داری

طبعی که بشر دارد صد راه به شر دارد

از دیو مخسب ایمن تا طبع بشر داری ...

... شراب نوش که در عین پختگی خامی

به راه بادیه شرط است سر قدم کردن

اگر به کعبه گوش به بندی احرامی ...

بس که از آه سحر مشعله روشن کردم

دزد شب را سوی دل راه معین کردم

گر مرا راه گدایی بسر کوی تو بود

تا ابد دست من و حلقۀ گیسوی تو بود ...

... بگرفت دل ز صحبت ابنای روزگار

خرم دمی که راه خرابات سرکنم

خوش بود دل ز ذوق وصالت ولی چه سود ...

... ای بسا توبه زهاد که بشکست به هم

نیر اندر سر راه طلب از پای فتاد

خرم آن روز که با دوست دهد دست به هم

ای سرمه سای چشم بتان خاک راه تو

صد حلقه دل به حلقه زلف سیاه تو ...

... ای داده دل بجدایی تا کی قرین جفایی

سوی صفا نگرانی راه وفا نپویی

خواهم که بخت مساعد یاری کند بدو چیزم ...

... تا دست و رو نشست به خون می نیافت کس

راه طواف بر حرم کبریای ما

این عرصه نیست جلوه گه روبه و گراز ...

... لیلای شب دریده گریبان بریده مو

بگرفت راه بادیه ز این خرگه نگون

دست فلک نمود گریبان صبح چاک ...

... لختی عنان بدار که گردم به دور تو

وز پات ز آب دیده نشانم غبار راه

من یک تن غریبم و دشتی پر از هراس ...

... بر آب زندگانی جاوید برد پی

در راه حق فنا به بقا کرد اختیار

تا گشت وجه باقی حق بعد کل شیی ...

... ره بی کران و بند گران ناقه بی جهیز

خرگاه دود آه و نقابم غبار راه

چتر آستین و معجر سر دست خاک بیز ...

... باز آ که چشم ما ز ازل بر قدوم تو ست

خود خاک روب راه تو بود انبیای ما

هین ز آن تو ست تاج ربوبیت از ازل ...

... همه بود و نبود از دست هشتم

ز تو بود آنچه در راه تو دارم

که من از خویشتن تخمی نکشتم ...

... هر آن دری که در گنجینه ام بود

یکایک بر سر راهت فشاندم

صبا از من برو سوی مدینه ...

لیک پی اسب چرا بی رخ شاه آمده ای

پیل بودی تو چرا مات ز راه آمده ای

برگ برگشته و تن خسته و بگسسته لگام ...

... خیمۀ سبط نبی گشته نگونسار امشب

مانده در دست عدو قافلۀ راه حرم

رفته در خواب مگر قافله سالار امشب

سیل خون راه فرو بسته بسیاره مگر

که فرو مانده همی ناقه زرفتار امشب ...