تا موکب شهریار زین راه گذشت

فرقم به فلک رسید و از ماه گذشت

گردید ره کعبه ره خانه من

زین راه کزین راه شهنشاه گذشت

ای کرده به آرایش گفتار بسیچ

در زلف سخن گشوده راه خم و پیچ

عالم که تو چیز دیگرش می دانی ...

... باید که کنم هزار نفرین بر خویش

لیکن به زبان جاده راه وطن

راهی ست ز عبد تا حضور الله

خواهی تو درازگیر و خواهی کوتاه

این کوثر و طوبی که نشانها دارد

سرچشمه و سایه ای ست در نیمه راه

... تا کعبه روم ز درگهت رو به قفا

چون بگذرم از کعبه نهم روی به راه

ای آن که به راه کعبه رویی داری

نازم که گزیده آرزویی داری ...

... عشق پیرانه سرم شیفته طفلی کرد

که به یک غمزه زند راه دو صد دانا را

سیلی از گریه من خاست ولی می ترسم ...

... دلش هنوز نیامد به پرسش دل من

مگر به دلها نشنید راه دلها را

سحر فرشته فرخ سرشته ای دیدم ...

... زده ره عقل مرا حور بهشتی رویی

که به یک عشوه زند راه دو صد شیطان را

سست عهدی که بدو عهد مودت بستم ...

... دام آدم شد اگر دانه خالت نه عجب

که به یک غمزه زدی راه دو صد شیطان را

دل من تاب سر زلف تو دارد آری ...

... ای کاش بر آری زکمر خنجر کین را

در دایره تاج وران راه ندارد

هر سر که به پای تو نسایید جبین را ...

... که سرش هیچ ندیده ست سر بالین را

گر به رخ اشک مرا در دل شب راه دهی

بشکنی رونق بازار مه و پروین را ...

جستیم راه میکده و خانقاه را

لیکن به سوی دوست نجستیم راه را

تا کی کشیم خرقه تزویر را به دوش ...

... بیچاره آن گروه که از اضطراب عشق

دیدند راه را و ندیدند چاه را

هر جا که آن سوار پری چهره بگذرد ...

... تیغ کج بر دست او داده ست قهر ذوالجلال

تا به راه راست آرد مردم گمراه را

پادشاهان از جلال و جاه دارند افتخار ...

... شاهی که از سعادت پای مبارکش

بر چشم خود فرشته کشد خاک راه را

سروی است قد شاه که در بوستان سحاب ...

... که در پناه نگیرند بی پناهی را

به راه عشق به حدی است ناامیدی من

که نا امید کند هر امید گاهی را

چگونه لاف محبت زند نظر بازی

کز آب دیده نشسته ست خاک راهی را

بزیر خون محبان که در شریعت عشق ...

... گفتم که آب دیده ما چاه می شود

گفتا اگر به دیده کشی خاک راه ما

دانی که چیست نیر اعظم فروغیا ...

... که از مشاهده اش مجمعی پریشان است

به راه عشق به مردانگی سپردم جان

که هر که جان نسپارد نه مرد میدان است ...

... خواجه صاحب کرم فکر عطا کردن است

وادی بی انتها راه طلب رفتن است

دولت بی منتها یاد خدا کردن است ...

... بر دیده اش فرشته کشد از پی شرف

خون کسی که ریخته بر خاک راه تست

پای غرور بر سر صید حرم نهد ...