... تویی که گفت ترا خلق معتبر یابد

سپهر اگر چه صدف پیکر است و دریا رنگ

به پاکی تو بتا کیست اگر گهر یابد ...

... هلال ملک ترا همچو بدر تابان کرد

در جلالت رونق ز آب دریا یافت

گل سعادت منزل بصحن بستان کرد ...

... این همه سیلند و تندی می کند از تیرگی

کو یکی دریا که زین سان در مکنون پرورد

کافر هردو گواهی می دهد بر ساحری ...

باد آتش بار چون از روی دریا در شود

خاک پژمرده ز آب زندگانی تر شود ...

... وز فروغ تیغشان یاقوت خاکستر شود

گم شود از تیرشان پروین به دریای فلک

فی المثل گر همچو ماهی ماه جوشن ور شود ...

... مبارک روی او از خلق کار بسته بگشاید

چو دریا طبع او رادی کند دایم غنی ماند

چو گردون کار او گردان بود لیکن نفرساید ...

... ز کانها گوهران زر و ز گردون اختران نقره

ز صحرا آهوان مشک و ز دریا ماهیان عنبر

طبقهای فلک از زهره و برجیس و مهر و مه ...

... که زد ز روی تو در خویش بوستان آتش

نمود عرصه صحرا ز سبزه چون دریا

گرفت خطه بستان ز ارغوان آتش ...

... مضاء عزم ترا باد همعنان آتش

یکی حباب ز جود تو موج زن دریا

یکی شرار ز خشم تو کامران آتش

... شایسته میوه دل زهرا و حیدرم

دریا چو ابر بار دگر آب شد ز شرم

چون گشت روشنش که چه پاکیزه گوهرم

دری پر از عجایب دریا شود به حکم

هر قطره ای که در صدف دل بپرورم ...

... نثر دروغ بر چو منی افترا کنند

کز نظم راست گرد ز دریا برآورم

سر شستنی دهم همه را زآتش ضمیر ...

... یگانه صاحب عادل محمد آنکه بود

به نزد جودش دریا بخیل و ابر لییم

زحل محلی و برجیس منظری که سزد ...

... مهر برجیس اقتدار و ماه خورشید اشتهار

ابر دریا آستین و سعد گردون آستان

آفتاب دین و دولت ظل حق بهرام شاه ...

... میپرند از فر عدلش در هوا مرغان ستان

خسروا هر که این سفر دریافت شد سیاره ای

منت ایزد را که هستی خسرو سیارگان ...

... هزار طوبی پر طوطی شکر دستان

اگر نه غزنین دریاست چون از او برخاست

پر از عجایب دریا هزار فتنه جان

معز دولت و دین و مغیث ملک و ملک ...

... از آن هر صوت را دارد چو آبی در صدا موزون

چو چرخی پر هلال است و چو دریایی پر از زورق

چو ابروی کمان رستم و نخلی پر از عرجون

صدفها در هوا برد ابر گویی حامل از دریا

صدفها ماند بر بالا و درپاشید بر هامون ...

... خداوندی که پیش دست و طبع و رای قدر او

جهان تنگ است و دریا زفت و مه تاریک و گردون دون

دل پر آتش ما از نسیم عدل او ساکن ...

... گذرگاه شاهین کبوتر گرفته

شمر راه دریای اعظم ببسته

سها جای خورشید انور گرفته ...

... بسی شهد شاهان دیگر گرفته

بغزنین تو موجی زده همچو دریا

خراسان ز مدح تو گوهر گرفته ...

... مشتری از طالع مسعود اونیک اختری

ای امل با کف دربارش چو دریا قادری

وی اجل با تیغ خون خوارش چو حلقه بر دری ...

... احرام درد گیر و در این کعبه رجا

گویند پشه بر لب دریا نشسته بود

در فکر سر فکنده به صد عجز و صد عنا

گفتند چیست حاجتت ای پشه فقیر

گفت آنکه آب این همه دریا بود مرا

گفتند حوصله چو نداری مگوی این ...

... جام یاقوت من از لعل تو در خاک زده است

ای برانگیخته از آینه دریا گرد

خاک یکران تو در دیده افلاک زده است ...

... چون هست شحنه عشقت بیم عسس ندارم

گاه از نفس بسوزم دریا و کوه گاهی

گردم چنانکه گویی درخود نفس ندارم ...

... بر امید نور دولت سوی گردون تاختیم

وز برای در نعمت سوی دریا آمدیم

تو چو خورشید و این جای چو جوزا اوج تست ...

... باری یکی بگوی که آنجا چگونه ای

در است صورت تو و دریاست چشم من

ای در دور مانده ز دریا چگونه ای

دل هدیه تو کردم آن را نخواستی ...

... زان خوشه انگور ندارد که تو داری

مندیش و گهر پاش ز یاقوت که دریا

آن لؤلؤ منثور ندارد که تو داری ...