... چه معنی دارد اندر خود سفر کن

مسافر چون بود رهرو کدام است

که را گویم که او مرد تمام است ...

مسافر چون بود رهرو کدام است

که را گویم که او مرد تمام است

دگر گفتی مسافر کیست در راه

کسی کو شد ز اصل خویش آگاه

مسافر آن بود کو بگذرد زود

ز خود صافی شود چون آتش از دود ...

... قلعه ی او گرده کوه و چشمه ی او آب گیر

سیر او در تر و خشک و او مسافر خشک و تر

هر کجا باشد گلی خاری پدید آید از او ...

ای جان تو مسافر مهمان سرای خاک

رخت اندرو منه که نه یی تو سزای خاک ...

... بستان دولت تو نه جاییست کز علو

در وی نهد مسافر لیل و نهار پای

مفتاح فتح خواهی در دست خود چو سگ ...

... از راه دیده و دل می رسد سرشک کمال

مسافر بر و بحر است حرمتش دارید

آنکس که دیده در طلب او مسافر است

عمریست تا که در دل و جانم مسافر است

وانکس که دید روی بتان حسن روی اوست ...

زان یار سفر کرده کسی را خبری هست

کان ماه مسافر بهمه کوی و دری هست

مردانه قدم نه خطری نیست درین راه ...

از یار سفر کرده کسی را خبری نیست

کان ماه مسافر بهمه کوی و دری نیست

مردانه قدم نه خطری نیست درین راه ...

... اگرچه اشتر مستیم در قطار توییم

اگر مسافر شوقیم با تو هم سفریم

وگر مجاور عشقیم در دیار توییم ...

آن ماه مسافر سفری کرد ز کرمان

الله معک گفت همه جان کریمان ...

... کز یار سفر کرده ما کیست خبر دار

کان ماه مسافر بکجا بود و کجا شد

کان راهبر راه یقین سالک اطوار ...

... خیال یار پری چهره ساز محرم راز

بمیر پیش مسافر چو بوسعید از ملک

بنه ز عشق چو محمود سر به پای ایاز ...

... عالم همه آدم است بگشا نظری

امروز یقین مسافر بحر و بر است

در ملک وجود هرکه دارد سفری

زگازری که ز سعدی همی رسد گازر

مسافر برو بحرست عزتش دارید

... خسک در راه مشتاقان بساط پرنیان باشد

آمدیم با حکایت بازرگانان که چون از گرد راه برسیدند بحمام پوستین رفتند و سطلهای فتراک مصنف بستند و سرو تن بآب خشیشی و سنجاب بشستند و بیرون آمدند و چشمهای مدفون و عین البقر بر روی آرایش بگشودند بعد ازان ببارگاه شاه چهار قب حاضر شدند و قدم بر روی رخت پای انداز نهادند و هر متاع که در بار داشتند بسلامی کشیدند سلطان فرمود تا هر یکی را فراخور قدوی تشریفی بپوشانند بعضی را که اهل دستار بودند تاجی و عملی بر سر دستار ببخشیدند و بعضی را خلعت پوستین سمور و قاقم و سنجاب و قندز و فنک و وشق و قرساق و دله و صدر و الطایی و ادک وغیرها در بر کردند و بر صندلی عاج و آبنوس برابر خود بنشاند و دعای پادشاه میکردند که دعوه الغرباء مقرونه بالاجابه از هر جنس سخن در میان آمد آخرالامر چون عادتست که پوستین از روی پوستین درازتر بود مسافر ارمک بحکم آنکه درازست همه چیز بگز خود پیموده سخنی ناانداخته از و صادر شد و آن مضمون این بیت بود

قبای قاقم ای فرا بقد صوف کوتاهست ...

آن مسافر بهر دولت یابیی

ماند شب در خانه اعرابیی ...

ساده مردی شد مسافر با پسر

هر دو را بر یک خرک بار سفر ...

... در مجلس خاص حاضر آمد

دهشت بر آن مسافر آمد

گفتا که نخست در برابر ...