... زانک ذاتش راز هر عیبی معرا یافتم

چون سفر کردم از آن وادی که او را منزلست

دامن کهسار از آب دیده دریا یافتم ...

... گه بر افرازد علم از حد شهرستان لوط

گه بسوی چاه بابل باشدش عزم سفر

گه بود در بند قبچاقی بتان سرو قد ...

... آخر از حال تو هر روز خبر بود مرا

یاد باد آنکه چو من عزم سفر می کردم

بر میان دست تو هر لحظه کمر بود مرا

یاد باد آنکه برون آمده بودی بوداع

وز سر کوی تو آهنگ سفر بود مرا

یاد باد آنکه چو خواجو ز لب و دندانت ...

... وین طرفه که چشم سیهت ابن هلالست

آن دل که سفر کرده بچین سر زلفت

یا رب که در آن شام غریبان بچه حالست ...

... بچه روی از سر آن هندوی میمون برود

جانم از ملک درون عزم سفر خواهد کرد

ای دل غمزده بشتاب که اکنون برود ...

... در پای تو هرکس که سر انداز نیاید

خواجو ز سفر عزم وطن کرد ولیکن

مرغی که برون شد ز قفس باز نیاید

... مژده ی یوسف گمگشته بکنعان بردند

خبر یار سفر کرده بیار آوردند

دوستانرا زغم دوست امان بخشیدند ...

... چو بلبلان چمن دور مانده از بستان

سفر گزیدم و بسیار خون دل خوردم

چو در مصیبت سهراب رستم دستان ...

... چو کوثر لب لعلش آتش نشانی

سفر کرد خواجو ز درد جدایی

فرو خواند بر دوستان داستانی

... طرفی علی هجرانهم تبکی و ما تغنی البکا

بار سفر بستند و من چون صید وحشی پای بند

ساروا و من آماقنا أجروا ینابیع الدما ...

... بازار بغربت از می و مستی که نزد عقل

بر خستگان غریب بود در سفر شراب

... در قدح دل نتوان بست مگر صبحدمی

که تو گویی رمضان بار سفر خواهد بست

خون ساغر بچنین روز نمی شاید ریخت ...

همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند

از خبر رفتیم و ما را بی خبر بگذاشتند ...

... چون عزم راه کردم بنمود زلف و عارض

یعنی قمر بعقرب روز سفر نباشد

گفتم دل من از خون دریاست گفت آری ...

... بلی دهقان بجز باران نخواهد

از آن خواجو از این منزل سفر کرد

که سلطانیه بی سلطان نخواهد

... من بیچاره کیم چاره ی کار اندیشد

هر که سر در عقب یار سفر کرده نهاد

این خیالست که دیگر ز دیار اندیشد ...

... سلام و خدمت خواجو بدان دیار برد

پیام یار سفر کرده سوی یار آرد

... ز شوق لعل لبت آب در دهان آید

سفر گزیدی و آگه نبودی ای خواجو

که سیر جان شود آنکو بسیرجان آید

... چون سنبل هندوی تو خورشید پرستم

آهنگ سفر کردی و برخاست قیامت

آن لحظه که بی قامت خوبت بنشستم ...

... مشنو که بهر اجری و ادرار می رویم

گفتی که هست چاره بیچارگان سفر

چون چاره رفتن است به ناچار می رویم ...