... با مرتبت رونق او خاک خجل شد

ضراب زر از لاله درستی ملکی بود

تا خور که درستی فلکی بود دغل شد ...

... چه کرده ام که مرا کرده ی چنین مهجور

امید من مکسل زان دو لاله سیراب

خمار من بشکن زان دو نرگس مخمور ...

... صد سلسله بربوده منور

لعلش بر بوده آب لاله

جز عش بنشانده باد عنبر ...

... بر گردن و گوش ملک زیور

تا زنده سلاله جلالت

چون نصرت و فتح با تو همبر ...

... بر آب نهی ز لرزه زنجیر

لاله ز تو در قبای اطلس

گلبن ز تو در دواج تعطیر ...

... چندانکه بجویی همه تن ریش چو مکنس

چهره همه گلگونه تزویر چو لاله

چنگال همه ناخن درنده چو فلحس ...

... یکی چون عود پرورده دویم کافور حل کرده

سیم سیماب گون پرده چهارم لاله گون مرجان

جهانی را به یک امر دو حرفی در وجود آورد ...

... پیشگشی ساختش آب ز بر گستوان

سوخته دل لاله را چهره ی مصقول بین

روی زنان آمد از بیم اجل زان جهان ...

... گه در آغوش نسیم آید بشوخی یاسمن

عود سوز لاله ها را مشک تبت در کنار

عود ساز بلبلان را راه ارغن در دهن ...

... عندلیب نعمتش هرگه که دستان بر کشد

لاله زار آسمان چون گل بدرد پیرهن

مصری یوسف نگارش را چو دامن چاک زد ...

... سرو در خدمت بالای تو بربست قبا

لاله در حضرت رخسار تو بنهاد کلاه

سکه عهد بکردان که بامید تو چرخ ...

... ز آفتاب همت و ابر بنان روی امل

بشکفان چون لاله ی سیراب و گلبرگ طری

... در چهره نیلوفر حوض آینه دار است

گل باز قباپوش شد و لاله کله دار

این چیست همه خلعت سلطان بهار است ...

... چنان خندد که پنداری صبا بر لؤلؤ شبنم

دهان لاله رعنا فرا روی چمن دارد

نهان چون چشمه خضر است هر کزوی کنف جوید ...

... خرد شارب همی خواند نشانی را که پنداری

سواد لاله بر عنوان درج یاسمن دارد

نشاط آهوان غمزه ی او خود عجب نبود ...

... ز نرگس باغ را چشمی رسیده است

که لاله مشک و مجمر می نماید

در این موسم اثیر از یار محروم ...

... گفت که دارد خمار و خواب ندارد

ساغر لاله نمونه دهن توست

لیک چه سود است چو نشراب ندارد ...

... بر خاک تیره دادم خوی از فراق رویش

در لاله می نه بینم رنگ از وصال رنگش

وز گل نمی پذیرم بوی از فراق رویش ...

... تا برطرف روز تنیده است شب تو

چون لاله دلم چهره بخون شست چو بگرفت

سبزه طرف چشمه ی حیوان لب تو ...

... وه که خجل نمی شود میل من از ملال تو

دامن من ز اشک خون چون شفق است لاله گون

کافسر آفتاب شد سنبل شب مثال تو ...

... شدم با رفیقی سوی بوستانی

زهر سو که کردم سوی لاله زاری

بهر سو که کردم نظر گلستانی

درختان بستان عروسان و هریک

گشاد از زمین لاله گون بر بیانی

ز نیلوفری آسمان گوی بسبزی ...

صبحدم آن روی چون نگارچه شویی

ابر نیی روی لاله زار چه شویی

آب حیات است غبغب تو فسرده

پس تو بدین آب خاکسار چه شویی

جوشن شمشاد لاله بوی چه بندی

صدره نسرین کامکار چه شویی ...

... سبزه جوشن می نماید غنچه پیکان می کند

لاله را آتش زده بر سر ز کال اندر گیاه

با دو روزه عمر تدبیر زمستان می کند ...