... چو آز اندر زمانه مهلکی نیست

اگر صد اسب داری در طویله

ترا مرکب از آنها جز یکی نیست ...

... گر مسیحی طلب کنی خری است

پی کن اسب فصاحت از پی آنک

رسم ابناء دهر خرخری است ...

... قصه پر ز غصه چاکر

لاشه اسبی فتاد مرکب من

بروش از همه خران کمتر

هست آن گاو گوش اشتر دل

اسب صورت ولی بمعنی خر

من بر آنم که داند این معنی ...

... که چو من شهسوار معنی را

نبود خر مناسب و در خور

برهان بنده را ازین غم و رنج ...

... بی عنایت شدست شاه مگر

این یک اسبم ببخش و عمرت باد

تا ببخشی چنین هزار دگر

... خواهی که شاه خطه آزادگان شوی

ز اسب مراد خویش برغبت پیاده باش

ور بایدت چو ابن یمین کنج عافیت ...

... بنده را بسته بود بر آخور

لاشه اسبی مناسب اوباش

چند روزست تا فروخته ام ...

... خاصه در دست رندکی قلاش

شاه از آن پس به بنده اسبی داد

چست و رهوار و چابک و جماش ...

... فرش میدانش اگر کنند رشاش

خسروا چون برای اسب نماند

زر بمقدار دانه خشخاش ...

... دولتی زاید خود او هم شد ببخت من ستاغ

بر مثال اسب دزدیده که تا نتوان شناخت

روزگارم هر زمان داغی نهد بالای داغ ...

... منکه چون عیسی نیارم بی خری رفتن براه

هر زمانی دیگرم گیرد چو اسب یام الاغ

رشته صبرم که بودش قوت حبل المتین ...

... خود نباشد هیچ واجب بر رسول الا بلاغ

سایه حق آنکه اسبش را چو خنک آسمان

از مه نو زین و از خورشید میزیبد جناغ ...

... متمکن شده در خانه زر می بینم

اسب تازی شده مجروح به زیر پالان

طوق زرین همه در گردن خر می بینم

... عرضه دار اول زمین بوسم بعزت بعد از آن

گو رهی ز انعام عامت داشتی اسبی پیلتن

گفته یی بودند او و رخش رستم توأمان ...

... گه به پستی آمدی همچون قضای آسمان

بر مثال اسب شطرنج از بساط روزگار

طرح کردش چرخ بازیگر بحیلت ناگهان ...

... ولی زگردش گردون قوی ضعیف تنم

چنانکه می نتوانم که گردم اسب نشین

وگرچه پیر مسیحا دمم ولی نبود ...

... ز بهر یکدو سه من می که آنجوان خوردست

بر اسب کینش سواری نمیرسد چندین

بده هزار حیل حاسدان چنان کردند ...

... دست احداث مقید نکند مطلق او

هر که بر اسب مراد دل خود گشت سوار

شاه گیری نکند پس چه کند بیدق او ...

... هر که طبعش با تو کژ دارد چو فرزین رسم و راه

بنده را در وجه خرجی اسب و استر صرف شد

اینزمان چون وقت رفتن آمدش زین بارگاه ...

... کتان و صوف و کمخاو عتابی

زر و اجناس و غله اسب و استر

ز پالانی و زینی و رکابی ...

... کاحوال جهان بسکه بانواع گذشت

ای بس شه با تیغ که بر اسب غرور

چون باد بدست ماند و اتباع گذشت

اسبی که مرا میر شرفشه بخشید

هرگز نه جوانش دید و پیری بشنید

جز باره گاو گوش اشتر دل او

کس لاشه خری بصورت اسب ندید

... شطرنج هوس با تو از آن میبازم

تا اسب در افکنیم و شهمات کنیم

... نماند خوف اگر گردی روانه

نخواهد اسب تازی تازیانه

تو را از آتش دوزخ چه باک است ...

... آب روشن از آن مکدر گشت

بی تعب اسب شیخ از آن بگذشت

کرد اشارت پس آنگه از چپ و راست

سوی اصحاب کین طریق شما است

اسب نفس تو توسن آمد هان

تا نگردی از آن تو سرگردان ...

... چو دیدند مر سام را دردناک

فتادند از اسب بر روی خاک

که آیا کجایی و حال تو چیست ...

... بسان یکی سرو آزاد گشت

همین اسب که بینی تو شاهم بداد

شدم بی حد از لطف او نیز شاد ...