... پیش سریر سلطان استاده تاجداران

چون ناشکفته لاله افکنده سر سراسر

ناهید زخمه مطرب و می آفتاب تابش ...

... نیست ز انصاف تو در همه عالم کنون

جز تن گل پر ز خون جز دل لاله فکار

هیچ یگانه نزاد چرخ فلک همچو تو ...

... سرو ز بالای سر پنجه شیران نمود

لاله که آن دید ساخت گرد خود آتش حصار

یاسمن تازه داشت مجمره عود سوز ...

... مرگ شود بوالعجب تیغ شود گندنا

کوس شود عندلیب خاک شود لاله زار

کرکس و شیر فلک طعمه خوران در مصاف

ماهی و گاو زمین لرزه کنان زیر بار

چرخ چو لاله به دل در خفقان رفته صعب

دهر چو نرگس به چشم در یرقان مانده زار ...

... چون دیدمش که عید سده داشت چون مغان

آتش ز لاله برگ و چلیپا ز عنبرش

آن آتشی که قبله زردشت و عید اوست ...

... کز نفس دین طراز تو به حیدری ندارم

گرزش چو لاله بر درد البرز را و گوید

کافلاک را به گنبده نستری ندارم ...

... شمشاد و سرو را ز تموز و خزان چه باک

کز گرم و سرد لاله و گل را رسد زیان

از فقر ساز گل شکر عیش بد گوار ...

... بستان کان دید کرد قبه ای از ارغوان

لاله چو جام شراب پاره افیون در او

نرگس کان دید کرد از زر تر جرعه دان ...

... کرده است فلک ستاره باران

آن رنگ سیاه لاله ماناک

اندر دل مشتری است کیوان ...

... حوروشی اندر آن غیرت حور جنان

سرو قد و ماه روی لاله رخ و مشک موی

چنگ زن و باده نوش رقص کن و شعر خوان ...

... تو گل رخی من سالها پاشیده بر گل مالها

چون لاله مشکین خالها گل برگ رعنا داشته

شمعی ولی هر شب مرا از لرز زلفت تب مرا ...

... مهره به کف به هفت حال این همه در مششدری

در یرقان چو نرگسی در خفقان چو لاله ای

نرگس چاک جامه ای لاله خاک بستری

حلقه آن بریشمی کز بر چنگ برکشند ...

... شو به گلاب اشک من خواب جهان ز عبهرت

تا به دو لاله درکشی جام گلاب عبهری

هم به گلاب لعل بر درد سرم که از فلک ...

می ساخت چو صبح لاله گون رنگ هوا

با توبه من داشت نمک جنگ هوا ...

لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد

روی تو چو لاله خال مشکین دارد

من در غم تو چو غنچه بندم زنار ...

در باغچه عمر من غم پرورد

نه سرو نه سبزه ماند نه لاله نه ورد

بر خرمن ایام من از غایت درد ...

در زان لب لعل نوش خوردت چینم

لاله همه ز آن رخ چو وردت چینم

دربوسه لبت گزیده ام دردت کرد ...

شد باغ ز شمع گل رعنا روشن

وز مشعل لاله گشت صحرا روشن

از پرتو روی آتشین رخساری ...

... پژمرده بود گل قدح بی می ناب

از آب چراغ لاله گردد روشن

... بزم دل ازین و آن برافروز

از لاله آن و سوسن این

در سینه دو بوستان برافروز ...

... گفت می خور تابرون آیی ز پوست

لاله نیز از پوست ز آن آمد برون

می خوری به کز ریا طاعت کنی ...