... شده از ساقی لطف تو جهانی سیراب

همچنان بحر کرم موج زنان مالامال

سلیهایی کز سهند آمد من و یاران ز کوشک

موج آن بالا و اوج کوشک میدیدیم پست

شد بطاق هر دریچه آب نزدیک آنچنان ...

... که بر گیریمش از پایه به پای دیگر اندازیم

کمال از موج غم چون نیست گرداب جهان خالی

بیا تا بر لب دریای باد لنگر اندازیم

... کز چرخ شیشه باز جگر خون چو ساغریم

کشتیست جام باده و غم بحر پر ز موج

کشتی روانه ساز کزین ورطه بگذریم ...

... با چارده ماه خود یک شب به دو چار افتم

صد موج زند اشکم از شوق کنار او

گو موج بزن دریا باشد به کنار افتم

با زاهد اگر افتم ساکن شودم گریه ...

... در جهانم لاجرم جز درد دل اسباب نیست

موج بحر روز هجرانت مرا از سر گذشت

رحمتی هرگز تو را بر حال این غرقاب نیست ...

... شک ندارم کان نگارم ظن باطل می برد

موج دریای بلای عشق او بالا گرفت

لاجرم ملاح جان کشتی به ساحل می برد ...

آه دردآلود من از سقف مینا بگذرد

وآب چشمم در غمش از موج دریا بگذرد

آب چشم ما ز سر بگذشت در هجران او ...

... مردم چشم ار دهم راهش که بارد خون دل

خون دل بارد چنان کز موج طوفان بگذرد

ای خداوند جهان مگذار کز درگاه تو ...

... به عالم جز غم عشقت مداخل

منم غرقه میان موج هجران

چه داند حال من کس بر سواحل ...

... از وصالش بر کران می داردم لیکن ز غم

در میان موج بحر بی کران افتاده ام

از غم عشق و جفای هجر و اندوه فراق ...

... ز برق تیغ وی آتش به دودمان گیرد

به اوج ماه رسد موج خون چو تیغ کشد

به تیر چرخ برد حمله چون کمان گیرد ...

... چه غم بود به همه حال کوه ثابت را

که موجهای چنان قلزم گران گیرد

اگرچه خصم تو گستاخ می رود حالی ...

... که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزل ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها ...

... چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود

ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می بینم ...

... خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

جای آن است که خون موج زند در دل لعل

زین تغابن که خزف می شکند بازارش ...

... بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را

که موج می زندش آب نوش بر سر نیش

ز آستین طبیبان هزار خون بچکد ...

... بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود

ز موج شوق تو در بحر بی کران فراق

اگر به دست من افتد فراق را بکشم ...

... بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است

از موج سرشکم که رساند به کنارم

پروانه او گر رسدم در طلب جان ...

... باز ظفر به دست و شکاری نمی کنی

این خون که موج می زند اندر جگر تو را

در کار رنگ و بوی نگاری نمی کنی ...

... آب چشم اندر رهش کردم سبیل

موج اشک ما کی آرد در حساب

آن که کشتی راند بر خون قتیل ...