... در آمد ز هر سو سپه فوج فوج

زمین شد چو دریای چین پر از موج

ز نیزه زمین چون نیستان شده ...

... گهی راند بر چپ گهی سوی راست

ز هر سو چو دریای چنین موج خاست

سپاه بد اندیش را روی بست ...

... ای ز بار مننت گجردن گردون شده خم

وی ز موج کرمت دیده دریا شده آب

برق با سرعت عزمت همه صبرست و سکون ...

... برق شعاع خنجرت کوه شکاف روز کین

موج سواد لشکرت بحر نمای معرکه

گشته صریر کلک تو فتنه نشان مملکت ...

... رایت توست فتح را راهنمای راستین

موج ز گوهر و زرست بحر عطای شاه را

سایه فتاد بر فلک چتر علای شاه را ...

... ساحل دریای جان آشوب مرگ است این سرای

هان بترس از موج دریا بار بر ساحل منه

حادثه سیل است خیل افکن گذارش بر جهان ...

... همان دم آتش کفر از جهان جست

زمین از موج سیلاب بلا رست

به دارالملک سلمان آن فرومرد ...

... روان شد کاروانی فوج بر فوج

تو پنداری که زد دریای چین موج

درایش ناله بر گردون کشیده ...

... نداند کس به جز دانای بی چون

اگر خواهی خلاص از موج دریا

چو ما باید کناری جستن از ما ...

... چهل روز اندر آن دریا براندند

شبی در موج گردابی بماندند

ز روی آب ناگه باد برخاست ...

... بجوشید و ز هر سو حمله ای کرد

به کشتی در ملک را موج می برد

گهی در قعر و گه در اوج می برد ...

... همی گشت اندران گرداب حیران

چو ما در موج این دریای گردان

هر آنکس کو در این دریا نشیند ...

... شب تاریک و برق نعره ابر

خروش موج و رعد و گریه ابر

همه با شیر و ببرش بود مجلس ...

... بود از فروغ باده و عکس صفای جام

سقف فلک ز زورق خور پر ز موج نور

می اندر جام زر چون زهره در ثور ...

... به کام اندر کشید آن کشتی می

زد آن دریای آتش موج در وی

درون معده جای خود نمی دید ...

... به صحرا رفت لشکر فوج بر فوج

ز یوز و باز و شاهین دشت زد موج

سوی نخجبیر گه رفتند تازان ...

... رو بپنهان بکش آن آتش ناپیدا را

موج برخاسته را جوش فرو بنشاند

ابر کز قطره خود آب زند دریا را ...

... عاشق آنست که طاعت نکند بهر ثواب

بحر شعر من اگر موج زند در عالم

غرقه چون حوت شود چشمه خورشید در آب ...

... این جمله گفت و گو بتقاضای عشق تست

موج غم تو از صدف دل برون فگند

این نظم را که گوهر دریای عشق تست

... بعد از آن بر فرق اکوان پای سیرش مطلقست

هردم از دریای دل موج اناالحق می زند

تشنه وصلت که در قاموس شوقت مغرقست ...

آنچه عشقت با دل ما می کند

موج در اطراف دریا می کند

آنچه دارم عشق تو از من ببرد ...

... دیر باید که مرا نقش تو از دل برود

بحر عشقت گر ازین شیوه زند موج فراق

کشتی من نه همانا که به ساحل برود ...

... مرا از دست تو پاییست در گل

مرا از نقطه خالت زده موج

محیط عشق تو در مرکز دل ...

... هلال ابروی تو همچو غره شوال

محیط لطف چو دریا مدام در موج است

میان دایره روی تو ز نقطه خال ...

... همچو خر بهر علف روی به صحرا دارم

چون که دریای دل از موج غمت در شورست

من که یک قطره آبم دل دریا دارم ...