... تیغ او روز کین ز خون عدو

خاک را لاله زار خواهد کرد

آب را سنگ علم او چون خاک ...

... من سبک پای ندیدم که گران دارد سر

جعد ژولیده و پرورده ز سیکی لاله

زلف شوریده و پژمرده ز مستی عبهر ...

... نرم نرم از سمن آن نرگس پر خواب گشاد

ژاله ژاله عرق از لاله او کرد اثر

رویش از خاک چو برداشتم از خوی شده بود

لاله برگش چو گل نم زده در وقت سحر

بوسه بر دو لب من داد همی از پی عذر ...

... دود بی علمی ز خانه مغز بی علمان برآر

لاله دعوی ز کوه که دروغان نیست کن

آفت فتوی ببر از مفتیان جهل بار ...

... فقر از آن خواهی که پاکی از بیان فقه و شرع

لاله زان جویی که دوری از میان مرغزار

قوت شرع از فقیهان می شناسم نز فقیر ...

... یوسفی اصلی و احمد خلق و حدادی تبار

لاله و کوهی بلون حلم بابویی و رنگ

آتش و آبی به قدر و لطف بی دود و بخار ...

تا چرخ برگشاد گریبان نوبهار

از لاله بست دامن کهپایه ها ازار

چونان نمود کل اثیری اثر به کوه ...

... گلزار بین سبزه پر از آب نارگون

کهسار بین ز لاله پر از نار آبدار

بر شبه چنگ باز سر غنچه های گل ...

... طبعی تهی ز غم ز درختان پر ز بار

آن لاله فام باده خوران زیر شاخ گل

و آن گلرخان نشاط کنان گرد لاله زار

بیخ زمین چو افسر شاهان پر از گهر ...

... نرگسی کز بیم ایزد سالها یک رسته بود

خون حسرت کرده او را در لحد چون لاله زار

چشمها نشگفت اگر شد پر ستاره بی رخش ...

... نه درین گمشد هنوز آن گوهر اسرار دار

تا دل لاله سیاهست و تن سیمرغ گم

طالبان را در قدم آبست و در آتش وقار ...

... چون شکوفه روی بودی چون شکافه زن مباش

گر چو نرگس نیستی شوخ و چو لاله تیره دل

پس دو روی و ده زبان همچون گل و سوسن مباش ...

... کند منور از نور او وهاد و تلال

ز سبغ حکمت رنگین کند به که لاله

نهد به چهره خوبان چین به قدرت خال ...

... گرفته دامن شادی شکسته گردن غم

سپرده لاله به پای و بسوده زلف به دست

گرفته دوست به دام و کشیده رطل به دم ...

... ازین یک مایه بسم الله خود اندر گرد حرص افگن

اگر رفعت همی جویی سیه دل باش چون لاله

ور آزادی همی خواهی زبان ده دار چون سوسن ...

... غنچه همچون دل من با لب تو

لاله همچون رخ تو در دل من

عندلیب آمده در مدحت شاه ...

... از جمال بت و بالای شمن

شد چو روی صنمان لاله لعل

شد چو پشت شمنان شاخ سمن ...

... چون علای دین و دولت آنکه از اقبال او

لاله روید از میان خاره در فصل خران

آنکه بذل اوست هر جا بارنامه هر غریب ...

... مویت چو مورد بود کنون نسترن شده

رویت چو لاله بود کنون زعفران شده

در پیش فر سایه حکم آمده به عشق ...

... دولتی مردم اگر یابم ز جودش کام را

لاله یاقوتین برآرد فر او بر طرف که

تا که او که را نماید لعل گوهر فام را ...

... ای چو گل در باغ دین خشبوی و نورانی جمال

لفظ تو چون حاسدت بشنید شد چون لاله لال

لشکر خلق تو تا آورد سوی خلق رخ ...

... دارم فزون ای سعتری در دل دو صد مرزاق را

داری تو ای سرو روان بر لاله و بر ارغوان

از مشک و عنبر صولجان از عشقت ای حور جنان ...

... من پیش او از حد برون خونابه راندم از جفون

کردم همه ره لاله گون گفتم که آن دلبر کنون

چون بسته بیند ره ز خون باشد که گردد باز پس ...

نیلوفر و لاله هر دو بی هیچ سبب

این پوشد نیل و آن به خون شوید لب ...

دی بنده چو آن لاله خندان تو دید

وان سیب در آن رهگذر جان تو دید ...

چون گل صنما جامه به صد جا چاکم

چون لاله به روز باد سر بر خاکم

چون شاخ بنفشه کوژ و اندوهناکم ...