این گل و لاله تو گویی که مقیمند همه

راه پیماصفت موج نسیمند همه ...

... سازگار آید بشاخ و برگ و بر

از تب او در عروق لاله خون

آب جو از رقص او سیماب گون ...

... همچو حیوانات ایام کهن

لاله ها بی داغ و با دامان پاک

بی نیاز از شبنمی خیزد ز خاک ...

... آتش اندر سینه شان گیتی گداز

در برشان حله های لاله گون

چهره ها رخشنده از سوز درون ...

... این جهان نور و حضور و زندگیست

لاله ها آسوده در کهسار ها

نهر ها گردنده در گلزار ها ...

... با پشیزی می نیرزد این بهار

لاله رست و نرگس شهلا دمید

باد نو روزی گریبانش درید ...

... بگذر ز شاخ گل که طلسمی است رنگ و بوی

گفتی که شبنم از ورق لاله می چکد

غافلی دلی است اینکه بگرید کنار جوی ...

... آن برهمن زادگان زنده دل

لاله احمر ز روی شان خجل

تیزبین و پخته کار و سخت کوش ...

... با رستم دستان زن با مغبچه ها کم زن

ای لاله صحرایی تنها نتوانی سوخت

این داغ جگر تابی بر سینه آدم زن ...

... نی ز رقص دختران بی حجاب

نی ز سحر ساحران لاله روست

نی ز عریان ساق و نی از قطع موست ...

... تخم اشکی ریختم اندر دکن

لاله ها روید ز خاک آن چمن

رود کاویری مدام اندر سفر ...

... غنچه در آغوش و نعش گل بدوش

لاله را گفتم یکی دیگر بسوز

گفت راز ما نمی دانی هنوز ...

... سریر جم بطلب بوریا چه می جویی

سراغ او ز خیابان لاله می گیرند

نوای خون شده ما ز ما چه می جویی ...

... از دم باد سحر میرد چراغ

لاله زان باد سحر می در ایاغ

کم خور و کم خواب و کم گفتار باش ...

... لعل را اندر دل سنگ آب داد

لاله را سوز درون از فیض تست

در رگ او موج خون از فیض تست ...

... هر چه هست از تخم ریزیهای اوست

اینکه شمع لاله روشن کرده اند

از کنار جوی او آورده اند ...

... این جهان او را حریم کوی دوست

از قبای لاله گیرد بوی دوست

هر نفس با روزگار اندر ستیز ...

... از دم سیراب آن امی لقب

لاله رست از ریگ صحرای عرب

حریت پرورده آغوش اوست ...

... بنده خود را حضور خود طلب

بنده یی چون لاله داغی در جگر

دوستانش از غم او بی خبر ...

... چشم و گوش و هوش تیز از آرزو

مشت خاکی لاله خیز از آرزو

هر که تخم آرزو در دل نکشت ...

... سینه بگشادم به آن بادی که پار

لاله رست از فیض او در کوهسار

آه غزنی آن حریم علم و فن ...

... پی به پی تابید و سنجید و فزود

آخر او را آب و رنگ لاله داد

لااله اندر ضمیر او نهاد ...

... غنچه ها را دیده ام اندر سفر

لاله را در وادی و کوه و دمن

از دمیدن باز نتوان داشتن ...

لاله بهر یک شعاع آفتاب

دارد اندر شاخ چندین پیچ و تاب ...

... آن قدح بشکست و آن ساقی نماند

چشم تو بر لاله رویان فرنگ

آدم از افسونشان بی آب و رنگ ...

... آب ها تابنده چون سیماب ها

لاله ها در خلوت کهسار ها

نارها یخ بسته اندر نارها ...

... دل را به چمن بردم از باد چمن افسرد

میرد بخیابانها این لاله صحرا مست

از حرف دلاویزش اسرار حرم پیدا ...