... که در پایان این کوه گران سنگ

چمن گاهی است گردش بیشه ای تنگ

سحرگه آن سهی سروان سرمست ...

... بسی چون سایه دنبالش دویدند

ز سایه در گذر گردش ندیدند

به جستن تا به شب دم ساز گشتند ...

... فلک را کرده گردان بر سر خاک

زمین را جای گردش گاه افلاک

پس از نام خدا و نام پاکان ...

... عنان آن به که از مریم بتابی

که گر عیسی شوی گردش نیابی

اگر در تخته رفت آن نازنین جفت ...

... دگر آهو که خاشاک است خوردش

به جای مشک خاشاک است گردش

پدر کاز من روانش باد پرنور ...

... بدین آیین چو بیرون آمد از شهر

به استقبالش آمد گردش دهر

شده بر عارض لشکر جهان تنگ ...

... رخی چون سرخ گل نوبر دمیده

خطی چون غالیه گردش کشیده

گرفته دسته نرگس به دستش ...

... تذروش زیر گل رقاص گشته

کمربندان به گردش دسته بسته

به دست هر یک از گل دسته دسته ...

... نباید دولتی را داشتن سخت

کجا پرگار گردش ساز گردد

به گردش گاه اول باز گردد

هر آن رایض که او توسن کند رام ...

... حصار چرخ چون زندان سرایی ست

کمر در بسته گردش اژدهایی ست

چگونه تلخ نبود عیش آن مرد ...

... غوغای زمین جوی نیرزد

در گردش روزگار دیر است

که آتش زبر است و آب زیر است ...

... چون بدر که سر برآرد از کوه

صف بسته ستاره گردش انبوه

یا چشمه آفتاب روشن ...

... از نوش لبان آن قبیله

گردش چو گهر یکی طویله

ترکان عرب نشینشان نام ...

... نزدیک رسید کار می ساز

با گردش روزگار می ساز

خوش زی تو که من ورق نوشتم ...

... زین یاوگیان دشت پیمای

گردش دو سه صف کشیده برپای

او چون ملکان جناح بسته ...

... دم لابه کنان نواختندش

گردش همه دست بند بستند

سر بر سر دست ها نشستند ...

... آن روز نشسته بود بر کوه

گردش دد و دام گشته انبوه

از پره دشت سوی آن سنگ ...

... وان خوش نمک این جگر همی خورد

تا گردش دور بی مدارا

کردش عمل خود آشکارا ...

... اشقر گور سم چو زین کردی

گور بر گردش آفرین کردی

باز ماندی به تک ستوران را ...

... کوشکی برکشید سر تا ماه

باغ در باغ گرد بر گردش

خلد مولی و روضه شاگرد ش ...

... آتش انگیخته ز صندل و عود

دود گردش چو هندوان به سجود

آتشی زو نشاط را پشتی ...

... که ز ما چشم بد نهان بودی

گردش اختر و پیام سپهر

هم بدین فرخی نمودی چهر ...

... مغز ماهان چو گرم شد ز شراب

تابش ماه دید و گردش آب

گرد آن باغ گشت چون مستان ...

... چنان آفریدی زمین و زمان

همان گردش انجم و آسمان

که چندان که اندیشه گردد بلند ...

... برون آمد از هستی خویشتن

در آن دایره گردش راه او

نمود از سر او قدمگاه او ...