... حیرتستان هلال آتشین پیدا شود

از صدف گردیده دریا را زبان کام نهنگ

گوهر مقصود یعنی اینچنین پیدا شود ...

... چشم و دل را حسرت جاوید تاوان می دهد

اشک دریا دل کجا و ساحل دامان کجا

گریه ایم عرض تجمل در بیابان می دهد ...

... ز فیض بی نیازی مزرع ما دامن ابر است

قناعت مشربان را قطره دریا جوش می باید

چو خورشید از بهار جلوه آیین بسته عالم را ...

... بسته آیین گریه مژگان مرا

قطره خونی است دریا در نظر

امشب از نظاره مستی می کنم ...

... پنجه با خورشید اگر گیری به استغنا مگیر

گر در افتد قطره با دریا که نقصان می کند

نکته بیجا به حرف مردم دانا مگیر ...

... شکفت از آه من گلها در آتش

ز آهم می دمد آتش ز دریا

ز اشکم می تپد دریا در آتش

ز مضمون خطش کس با خبر نیست ...

... کام دل تر نشد ز اشک اسیر

لب دریا که دیده آب فروش

اگر بیهوده گردم شهر از صحرا نمی دانم

اگر ساغر پرستم قطره از دریا نمی دانم

سراپا پاسبان خویش بودم جلوه ای دیدم ...

... می روم تا از غبار خاطر و سیلاب اشک

خنده بر سامان دشت و مایه دریا کنم

آرزو دارم که از اعجاز بخت واژگون ...

... دخل عالم نیست خرج یک پریشان را کفاف

دفتر ریگ روان و موج دریا خوانده ایم

آنکه هر دل را به رنگی می برد یک جلوه است ...

... دیده و دل بی تو داد اشک و آه ما نداد

خویش را گاهی بر آتش گاه بر دریا زدیم

هر کجا رفتیم خضر راه ما غم بود غم ...

ما درد به درمان مسیحا نفروشیم

سامان لب خشک به دریا نفروشیم

گمنامی ما در طلبت خضر ره ما ...

... در سینه دلم ذره خورشید شکاری

گر سینه دریا صدف راز تو گردد

هر موج شود شعله و هر قطره شراری ...

رخصت طوفان دهم گر اشک عالمگیر را

گم کند چون موج دریا رشته تدبیر را

دل که بی آه است خواهم از نظر افکندنش ...

... نیست در دستم عنان اختیاری همچو موج

گریه ام گاهی به صحرا گه به دریا برده است

هرزه گردی کی غبار از خاطر ما می برد ...

کار اشکم بی تو از صحرا گذشت

قطره زد چندان که از دریا گذشت

داشتیم از بس در این ره اعتبار ...

آبرو گر بایدت سرگشته چون خاشاک باش

طره هر موج دریا گو خم فتراک باش

کعبه مقصود خواهی خاکساری پیشه کن ...

... خانه زاد اضطراب دیگر است آرام من

قطره ام اما ز نزدیکان دریا بوده ام

... هست همچون آسیا گرداب سرگردان ما

تر نشد ما را لب پیمانه دریا دلان

در دهان ما ز خشکی آب شد دندان ما ...

در دل ما گر نمی آیی به چشم ما بیا

از محیط اندیشه داری بر لب دریا بیا

خاک در چشمم زند نظاره همچون گردباد ...