... غمش شادی بخت را سرنوشت

رخش لاله ها را جگر سوخته

چراغ دل و دیده فروخته ...

... همان کارپرداز عشق اوستاد

بود غنچه لاله ای در حساب

به دامان الوند او آفتاب ...

... که جان بخشد این تیغ آلوده خون

شکفت از دمش لاله باغ دل

به لب ساغر خویش از داغ دل ...

... داغ دل غنچه بهارانت

اشک خونین ز لاله کارانت

گل دیگر ز عشق و حسن دمید ...

... نوبهاران نسیم باغ دلم

لاله دامن زند به داغ دلم

نعمتت بیش از التماس من است ...

... از بهارش شکفته باغ دلم

آتشین لاله است داغ دلم

دیده هر جا فشاند مژگانی ...

... تا سر زلف سخن آمد به دست

لاله صفت نازده از خون ایاغ

گل نتوان کرد به دامن ز باغ ...

الهی حل مگردان تا قیامت مشکل ما را

مکن چون لاله پیدا در جهان داغ دل ما را

خیالی ساز یارب هر جا که در بزم ما سازد ...

... چشمی بد است رخنه دیوار باغ را

در موسمی که لاله قدح پر ز خون کند

حیف است بی شراب گذاری ایاغ را ...

... موج بر هم نزند صافی دریای تو را

امشب از داغ جگر لاله چراغان دارد

به هواداری گل دامن صحرای تو را ...

... ز دل می برد زنگ خاکستر ما

به خون لاله سان بارها شسته ایم

سیاهی نشد پاک از دفتر ما ...

... منت کش بهار و خزان نیست باغ دل

داغ است لاله از هوس بوستان ما

گر ذره ای ز نور حقیقت به ما رسد ...

... تلخ است در مذاق کسان انگبین ما

داغ است همچو لاله بیدل در این چمن

از باغ روزگار گل دستچین ما ...

... هر دم در این چمن دل ما داغ می شود

هرگز به غیر لاله نرست از زمین ما

هرگز نمی شود ز دلم صورت تو محو ...

جز لاله نیست چشم سیاهی به راه ما

غیر از دلی شکسته نباشد پناه ما ...

... ز دام جسته تسبیح و قید زنار است

چرا به سر نزند لاله را که آن داغی

میان سوختگان عاشق وفادار است ...

... هوای داغ سعیدا به سر از آن دارم

که لاله بر سر شوریده زیب دستار است

... داغ تو کی به هر دل و هر سینه جا کند

این لاله زیب و زینت صحرای دیگر است

ز آب عنب کس این همه مستی نمی کند ...

... گرچه گل ناز به همراهی بلبل دارد

لاله را همچو منی سوخته دل یاری هست

عهد کردم به کسی خواجگیی نفروشم ...

... ز رفت و آمدن این شاهراه خالی نیست

همین نه لاله سعیدا به سینه دارد داغ

زمین هیچ دل از این گیاه خالی نیست

... گر از لب تو بوسه به پیغام می گرفت

اندام سرو بوی گل و رنگ لاله را

قدرت ز پیکر تو سرانجام می گرفت ...

... که یک گره چو گشاید هزار می بندد

هوا به روی گل و لاله رنگ می ریزد

بهار پای چمن را نگار می بندد ...