... به بی دردی تو هم ای شوق شمعی کشته رو شن کن

ندارد لاله زار آفرینش داغ دلخواهی

ز بس جوش بهار ناکسی افسرد اجزایم ...

... به یاد دامن او می کشم آخر سر از جایی

چراغ حیرتم چون لاله در دست است معذورم

رهی گم کرده ام در ظلمت آباد سویدایی ...

... بی نیاز از خیال تیماریم

گاه در دل ز خال لاله رخان

تخم سودای عشق می کاریم ...

... چه نهانی ست آشکارا را

در دل لاله ی چمن آخر

که نهاده است داغ سودا را ...

... حرف خونین دلان مگوی و مپرس

لاله صد داغ و یک جگر دارد

محو تسلیم باش و راحت کن ...

... لیک در پختن خیال و هوس

خلق چون دیگ لاله در جوش است

شبنم از چشم بی نگه همه شب ...

... رفته است بیرون از کفم جمعیت اسباب ها

زین اشگ چشم لاله گون کردم تعجب عاقبت

در مسکن دل یافتم سرچشمه خوناب ها ...

بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را

پر ساخته زین لاله سراپای چمن را

ای روشنی دیده چو گشتی ز نظر دور ...

... دادند جا غمت را پنهان درون دل ها

داغ تو را نمودند در لاله زار قسمت

از عارض و خط تو گلزار رنگ و بو را ...

... غوطه به دریا زدنم آرزو است

لاله صفت پنجه خونین ز غم

پیش تو بر سر زدنم آرزو است ...

... زلف است سرنگون ز رخت یا ز نازکی

بر روی لاله ساقه سنبل شکسته است

این قطره ها که می چکد از برگ شبنم است ...

... صبح صادق غنچه نشکفته گلزار اوست

نیستم آگه ز سوز لاله در این گلستان

این قدر دانم که داغ از شعله دیدار اوست ...

... زین مرتبه بهتر چه که در گلشن ایام

جز لاله داغ تو گلی بر سر ما نیست

هرگز به رخ دل در عیشی نگشادیم ...

... خون بسکه به یاد رخش از دیده فشاندیم

از گریه ما لاله به خون رنگ گرفته است

در سینه ام ای گل ننماید به جز از داغ ...

... زینت حسن است یا خال است یا مشک ختاست

لاله سیراب یا ابر است یا قرص قمر

هاله ماه است یا خط است یا دام بلاست ...

... در عرصه جدال سفید و سیاه و سرخ

سنبل شکفت و لاله دمید و شکوفه ریخت

بر پای هر نهال سفید و سیاه و سرخ ...

... قماری می کنم با اهل دنیا تا چه پیش آید

ز سیلاب سرشک لاله گون قصاب در هجرش

پر از خون می کنم دامان صحرا تا چه پیش آید

... چو جام پر به کف رعشه دار لرزد و ریزد

برون خرام که وقت است لاله های چمن را

ز شوق روی تو رنگ از عذار لرزد و ریزد ...

... غنچه ی پیکان ز هر عضو تنم بنمود روی

وقت آن آمد که دیگر لاله زارم گل کند

بعد مرگ از حسرت آن تیر مژگان دور نیست ...

... هر که چون غنچه ز یک مشت زری برخیزد

خبر از داغ دل لاله نداری قصاب

مگر از خاک تو خونین جگری برخیزد

... درآید مست ناز از رخش همت گرم جولان تر

به قصد عاشقان چون لاله گلگون کرد عارض را

گلستان جهان گردید از حسنش گلستان تر ...

... شد درد فراوان و نگردید دوا سبز

دل را دگر از عکس خط لاله غذاران

چون آینه گشته در و دیوار سرا سبز ...

... در هر چمن که پای گذاری بهار باش

چون لاله در میان جوانان این چمن

خواهی که روشناس شوی داغدار باش ...