... شهر پیاله نوشی همچون حصار نغمه

بی کوچه نشاط استگر نیست جای مطرب

چاک دلم نسازد با سوزن رفوگر ...

مفلس کوچه عشقیم کریم اینجا کیست

جای رحم است ببینید رحیم اینجا کیست ...

... من دیوانه چه سان بگذرم از وادی عشق

جاده چون کوچه زنجیر سراسر چاه است

گل زخمی که ز پیکان غمت در دل ماند ...

... آب را از چشمه باید راه جو پرسید و رفت

کوچه تابوت اگر آمد درین راهت به پیش

تا به منزل می توانی سایه وش خوابید و رفت

... فریاد بلبلان به خروشم نمی رسد

در کوچه باغ شوق ز بس تند می دوم

آواز پای خویش به گوشم نمی رسد ...

... سر از دریچه کرد برون آن بهار حسن

هر کوچه از نسیم رخش کوچه باغ شد

گفتا چه رنگ می شوم از خوردن شراب ...

اشکم نمی کشد پای از راه کوچه گردی

طفلی که خودسر افتاد چون دربدر نباشد ...

... چنان طفل نگه را بی رخت سرگشته می بینم

که پنداری ز راه کوچه گرداب می آید

چون هوای کوچه بند نی درین سبز آشیان

رو به هر جانب که آوردم سر ره بسته بود

... دل گفت آن پریوش استاده بر لب بام

رفتم به کوچه گردی آن بام را ندیدم

در راه کعبه وصل کز هر طرف صفا بود ...

مطرب امشب دل به فکر حسن خلقش داده بود

زد نفس در کوچه نی بوی عود آمد برون

شب که ابر زلف ساقی هر طرف زد برق حسن ...

... گویا سبوی چرخ است مینای زندگانی

ما و شهادت عشق در کوچه خموشان

کآسودگی ز ما برد غوغای زندگانی ...

در کوچه زنجیر به خاکم بسپارید

روزی که بمیرم ز غم سلسله مویی

... هزار خاک نشین آه می کشد ز پی ات

نمی شود که به این کوچه بی غبار آیی

دلا ز رشته زلفش اگر بداری دست ...

... گل روزن خود به گل برآرد

افتد چو گذر به کوچه باغم

چون لاله همیشه رخنه دارد ...

... عمری به سراغ زلف خوبان

در کوچه پیچ و تاب گشتم

یکرو کردم به آن پریرو ...

... صدخانه کتاب جهل برکف

در کوچه اجتهاد رفتم

از ظلم غلط پرستی خود ...

... به طاووسی دشت سنبل شده

چه بازار و کوچه چه دیوار و در

مصفا چو دکان آیینه گر ...

... که درخانه پیچیده آواز او

ز بازار او کوچه باغ ارم

متاع طرب می خرد دم بدم ...

... به صهبای معنی چو مایل شدم

خراباتی کوچه دل شدم

دلم جام لفظی گر انگیخته ...

... ز بنگاله تا احمدآباد و سند

شدم کوچه پیمای هر شهر هند

ولی برنخوردم به یک مرد راست ...

ابر آمده شب که ماهتابت ببرد

در خانه ز کوچه با شتابت ببرد

از بارش باران اگر آبت ببرد ...

... یا رب که عافیت پی آزار کس مباد

شادم به کوچه گردی عالم چو آفتاب

آسایشم ز سایه دیوار کس مباد ...