... عافیت و گلخنی باغ و گلستان من

ساغر جمشید وقت پاشنه ی کفش من

خم چه ی نمرود عهد کوزه ی برخوان من ...

... من و لاپه ای بر کف و کنج گلخن

من و رقعه بر جامه بر کفش پینه

قبای مرصع کلاه مغرق ...

... طاق بالا بود و من کوتاه ساق

طیلسان و خرقه و کفش و کلاه

زیر پا کردم به جهد آن جایگاه ...

... اندرونم آمد از رقت به شور

نعل کفشش را ببوسیدم بزور

گفتم ای کفشت سرم را همچو تاج

ای ازو هر میخ ملکی را خراج ...

... خون من خاک ره آن خاک باد

بر سرم بیرون کن از پا کفش و نه

گو ز من در خاک ہوسی شد فره ...

... کاشکی صد جان به دست آوردمی

تا فدای نعل کفشت کردمی

وقت رجعت ای برید خوش مسیر ...

... رحمت آور بر پریشانی من

نعل کفشت کن ز پیشانی من

آخرم آبی برو باز آوری ...

... کیسه پر نامه در پیشم نهاد

من چو برق از کفش او سوزان چو برک

و آفتاب چشمم اندر ابر اشک ...

بود رندی سخت مخمر هولناک

در کفش یکسان نمودی زر و خاک

ساعتیش از خمر خالی کس ندید ...

... وقت وقت آبی به دستم داده اید

کفشی آخر پیش من بنهاده اید

حق آن باشد بر من بی قیاس ...

... سزاوار است هر کالا بهر جای

کله بر فرق زیبد کفش در پای

کسی کو از کله خس زیر پا روفت

بباید کفش بر سر محکمش کوفت

اگر زشتی به رعنایی مزن گام ...

... کرد آنچه ز چاره کردنی بود

نامد به کفش کلید مقصود

چون از طرفی نیافت یاری ...

... جز کشته خوبان که در آن مرده آن زیست

ترسم که بمیرد به ته کفش ملامت

خسرو که به دنباله شیرین پسران زیست

... ای دیده بد کور شو گر ننگری در یار من

هان ای رقیب ار می کشی هم بر کفش نه تیغ را

مانا که شرمی آیدت از دیده خونبار من ...

... سر عاشق کله داری نداند

بنه کفشی که من مهمانم اینجا

مرا گفتی کز آنجا آگهی چیست ...

... نام مردیت برآید ز میان عرصات

کفش و دستار بینداز و تهی کن سر و پای

تا چو ایشان همه تن گردی اندر حرکات ...

... پیکر چینی سفید هیکل زنگی سیاه

وادی قدسست هین رو بکن از پای کفش

نادی عشقست هان رو بنه از سر کلاه ...

... بی غرض کس را نخواهی داد نانی در جهان

کفش مهمان چون بخواهی برد مهمانی چه سود

از برای سود زر جان در زیان انداختی ...

... ز صفش نام بده چتر و علم

در کفش کام دیده تیغ و قلم

فتح با رایتش به همراهی ...

... بر فرازی ز فقر صرف درفش

زان توجه کلاه سازی و کفش

نبود گر ز زهد گیری رنگ ...

... که اعتصام بحبلش بود تمنی را

کفش نوشته ز دیوان همت عالی

ز بهر روزی خلقان برات اجری را ...

... گر چه کانرا سیم و زر بخشیدن آیین است لیک

پیش دریای کفش ممسک نماید کان مرا

تا همی بینم سخای دست گوهر بار او ...

... بر سپهر مردمی در خشکسال مکرمت

از کفش باشد بهر فصلی خزانرا فتح باب

گوهری شهوار گردد هر یکی از قطره هاش ...

... حاتم طاییش گاه بزم او چون چاکرست

در سخا ابر بهاری نیست چون کان کفش

وین سخن بی اشتباهی عاقلانرا باورست ...