... غنچه بی یاد لبت بر رخ بلبل نشکفت

لاله بی داغ وفایت به گلستان ننشست

دلم به لاله و گل بی رخت جدل دارد

بهار داغم از این عیش بیمحل دارد

به باغ خاطر ما هر طرف که می نگری

گلی شکفته که صد لاله در بغل دارد

بوی گل و رنگ لاله دارد

روی مه و خوی هاله دارد ...

... بهار سینه صافیها عجب گل چیدنی دارد

زخاکم لاله می روید ز اشکم غنچه می خندد

تماشاگاه وحدت خوشنما خندیدنی دارد

شبی کز دیده سیل لاله گون بیرون نمی آید

دلم از خجلت بخت زبون بیرون نمی آید ...

... گریه تخم شرار می کارد

دیده ها وقف لاله زار کنید

... سپند گریه خویشم در آرزوی کسی

چو لاله بر لب جویی در آتشم که مپرس

ز تاب سوختنم شعله رنگ می بازد ...

... لیک آن هم عنان بدستم نیست

بردلم همچو لاله داغ بماند

چون کنم نظر تو مجالم نیست ...

... چراغ آیینه گل می کند ز منزل ما

به داغ بی ثمری همچو لاله سوخته ایم

سپند سبز شود از بهار حاصل ما ...

ز خون دل شده رنگین دو دیده تر ما

بهار لاله ما گل کند ز ساغر ما

چرا چو شمع به بالین ما نمی آیی ...

... نامم میان سوختگان تا بلند شد

خود را به لاله زار کشیدند داغ ها

زان یار خانگی خبری هیچ کس نگفت ...

ای بی لب تو خشک دهان پیاله ها

وز دوریی تو غرقه به خون داغ لاله ها

خطی است آنکه بر رخ جانان دمیده است ...

... نهاده ام سر خود را به آستانه بیا

چو لاله در جگرم داغ ها شده پیدا

فتاده بی رخ تو آتشم به خانه بیا ...

... پری همچون کمان در خانه بی نام و نشانی را

چمن مانند داغ لاله در گرداب خون افتد

اگر گویم به بلبل از جدایی داستانی را ...

ز بخت تیره بود تازه داغ لاله ما

فتیله آه بود در چراغ ناله ما ...

... دماغ سوختگان را که می کند روشن

تهی شدست ز روغن چراغ لاله ما

ز خانه پا نگذاریم سیدا بیرون ...

... بر سر واعظ اگر مانند دستار مرا

تاب عشق لاله رخساران ندارم بیش ازین

روزیی آتش مکن یارب خس و خار مرا ...

... بر سر صید خود ای صیاد بی پروا بیا

سینه را چون لاله از داغت چراغان کرده ام

در چمن بهر تماشا ای گل رعنا بیا ...

رویت گل سرسبد لاله زارها

خطت متاع قافله نوبهارها ...

... می کنم خار سر دیوار کویت شانه را

ساغر ما را زدی چون لاله بر خاک سیاه

کرده چشم باده نوشت سرمه دان پیمانه را ...

... سرخرویی ده مرا و دشمنان را داغ کن

از بهار تندرستی لاله زاری ده مرا

از پریشانی دلم را نیست در یکجا قرار ...