... از کف پیر میکده درد مغانه یافتم

راست که درد خورده شد موج بخاست از دلم

تا ز دو چشم خون فشان سیل روانه یافتم ...

... این نیز بر آن دگر نهادم

دریای غم تو موج می زد

من روی به موج در نهادم

ناگاه به درد غرق گشتم ...

... از آن شد کشتیم غرقاب و من با پاره ای تخته

که در گرداب این دریای موج آور فرو ماندم

چو از شوق گهر رفتم بدین دریا و گم گشتم ...

... به دمی دفع صد سپاه کنم

بحر خون در دلم چو موج زند

من به خون در روم شناه کنم

موج آن خون چو بگذرد از حد

خون دل را به دیده راه کنم ...

... من حیران بی خبر چکنم

گرچه جان موج می زند از تو

چون زبان نیست کارگر چکنم ...

... زنار و کلیسیا همی جویم

در بحر هزار موج عشق او

غرقه شده و آشنا همی جویم ...

... وز سابقان پیشرو آخر غبار کو

عطار سوی گوهر آن بحر موج زن

جز در درون سینه تورا رهگذار کو

... دری نهفته ای تو به دریای عشق در

ما از نهیب موج به ساحل بمانده

جان ها ز یک شراب الست تو تا به حشر ...

... همه عالم تویی تو در میان نه

چه دریایی است این دریای پر موج

همه در وی گم و از وی نشان نه ...

... اثر آن ز دور دیدستی

لیک عالم ز عشق موج زن است

ورنه عاشق نیارمیدستی ...

... گر نشان راه می خواهی نشان راه اینک

کاندرین ره تا ابد در بند موج و دم نباشی

گر تو مرد راه عشقی ذره ای باشی به صورت ...

... سرگشتگی است مصلحت ذره در هوا

وانجا که بحر نامتناهی است موج زن

شاید که شبنمی نکند قصد آشنا ...

... هزار کوه به خود درکشد چو کاه ربا

ز موج بحر کف تو چو نشو یافت نمی

نبات سدره و طوبی گرفت نشو و نما ...

... ظاهر شد و به پیر و به برنا دراوفتاد

در زیر چرخ باد هوا دید موج زن

چونان که نور دیده بینا دراوفتاد ...

... جمله ز نقد علم نمودار آمده

بحری است غیر ساخته از موج های خویش

ابری است عین قطره به بازار آمده ...

... از کفر و دین هرآینه بیزار آمده

گر هر دو کون موج برآورد صد هزار

جمله یکی است لیک به صد بار آمده ...

... با که سازد اینت سودا و هوس

هست دریایی ز جوهر موج زن

تو ندانی این سخن شش پنج زن ...

... می زند او خود ز شوق دوست جوش

گاه در موج است و گاهی در خروش

او چو خود را می نیابد کام دل ...

... گشت یعقوب از فراقش بی بصر

موج می زد بحر خون از دیدگانش

نام یوسف مانده دایم در زفانش ...

... تن زدند آخر بدان تیمار در

موج زن شد پرده دلشان ز خون

تا چه آید خود ازین پرده برون ...

... قرب پنجه سال راهم بود باز

موج می زد در دلم دریای راز

ذره ای عشق از کمین درجست چست ...

... از تف یک توبه برخیزد ز راه

بحر احسان چون درآید موج زن

محو گرداند گناه مرد و زن ...

... بت پرست روم شد یزدان پرست

موج زد ناگاه دریای قبول

شد شفاعت خواه کار تو رسول ...

... چون شد آن بت روی از اهل عیان

اشک باران موج زن شد در میان

آخر الامر آن صنم چون راه یافت ...

... تا تو می گردی درین بحر فضول

موج برمی خیزد از رد و قبول

گه ز پیش کعبه بازت می دهند ...