... گرچه گل نور چشم گلزار است

لاله حسن برشته ای دارد

چشم آیینه تشنه خط کیست ...

... صبا خاکستر داغم نگه دار

نثار لاله زاری می توان کرد

تو گر ساقی شوی مانند خورشید ...

... به هرسو آفتابی چون خزان تاک می ریزد

دهد چون ساغر می لاله بی داغ در صحرا

چو در جولان عرق ز آن روی آتشناک می ریزد ...

ز آسمان محبت چه وحی نازل شد

که یاد لاله و گل سنگ شیشه ی دل شد

چمن ز حسن که اعجاز رنگ و بو آموخت

که برگ لاله و گل فرد سحر باطل شد

هزار مرحله حسرت هزار قافله رشک ...

گر دو روزی کامجو در عشق بی آرام بود

همچو داغ لاله در آتش نشینی خام بود

سخت ممنونم ز رسوایی که روز خوش ندید ...

... راز هر گمشده ثبت است به طومار بهار

لاله عذر دل وا سوخته ای می خواهد

بسکه بالد به خود از برق ستم کشت اسیر ...

... از غیرت آهم گل عشقی نتوان چید

آتش بود آن لاله کز او دود برآید

گلچین فریبش نشود زخم دل ما ...

چقدرها ز رهت نشو و نما می روید

گل جدا سرو جدا لاله جدا می روید

باغبان گو نظر و دیده حیرت بگشا ...

... در صید نظر تیر و کمان است در این باغ

هر لاله که شبنم زده شوخی داغ است

صبحی ز شب وصل عیان است در این باغ ...

لاله داغم ز گلزار جگر جوشیده ام

آتشین موجم ز بحر چشم تر جوشیده ام ...

... تا شد زگریه ام شفقی رنگ آسمان

چون داغ لاله غوطه به خون زد ستاره ام

تا از خیال روی تو دیوانه گشته ام ...

لب تر نکرده از می هستی پیاله ام

داغ تو کرده گل به گریبان چو لاله ام

تا چون جرس زبان فغانم گشوده اند ...

... شرمنده غنچه ام ز نسیمی نبوده است

هرگز گره ز دل نگشوده است لاله ام

از بس ز بیم خوی تو دزدیده ام نفس ...

... درگلستان ز باده خون جگر اسیر

مانند لاله داغ بود هم پیاله ام

... نفس در سینه همچون عندلیبی در قفس دارم

سرشکم برده هر جا پاره دل لاله می کارد

ندارم لاله زار گریه دشت پر جرس دارم

به کس هرگز نیفتاده است کارم عشق را نازم ...

... ما را به نکهت چمن رنگ و بو چه کار

چون لاله داغ آتش حسن تو گشته ایم

هرگز اسیر یک قدم از دل نمانده ایم ...

لخت جگر پاره بر آه نفس افشان

دامان گل و لاله به پای قفس افشان

افسردگی از هستی ما دود برآورد ...

به رنگ لاله می جوشد پری جای شکار اینجا

به خون رنگ و بوی خویش می غلتد بهار اینجا ...

... عارضت ز تاب می خانه سوز بلبل ها

دیده حیرتستان شد نذر لاله رخساران

سینه سنبلستان شد وقف زلف و کاکل ها

جام لاله پر می شد وقت باده نوشی هاست

می پرست را امروز باغ دلگشا صحراست ...

گرد جولان تو چشمم را بهاری کرده است

اشک رنگینم جهان را لاله زاری کرده است

دانه خورشید پنهان می کند در دام ابر ...

خط او دام هوش گردیده است

لاله ریحان فروش گردیده است

از نگاه فسرده زاهد ...