از حلقه های زنجیر سودا چه باک دارد

از گوشمال گرداب دریا چه باک دارد

همواری از خطرها دیوارآهنین است

از ترکتاز سیلاب دریا چه باک دارد

زخم زبان ندارد رنگی ز سخت رویان ...

... در پیش رحمت حق گرد گنه چه باشد

از سیلهای تیره دریا چه باک دارد

بر عاشقان گواراست صایب عتاب معشوق ...

... کاین رشته چون رها شد پیدا نمی توان کرد

دریای بیکران را نتوان به ساحل آورد

در نامه شوق ما را انشا نمی توان کرد ...

... دل بحرخون شدازعشق کوآن کسی که می گفت

سرچشمه را به کاوش دریا نمی توان کرد

از زاهد ترشرو مشرب طمع مدارید ...

... حاشا که از کدورت نقصان کند دل پاک

دریا ز تلخرویی گنجینه گهر شد

دست از فغان مدارید گر ذوق وصل دارید ...

... چون شوق کامل افتاد حاجت به رهنمانیست

سیلاب را به دریا آخر که راهبرشد

در قید تن نماند جانی که پاک گردد ...

... جاهل همان گزنده است هرچندپیرباشد

کف را چه وزن باشدپیش شکوه دریا

در چشم بی نیازان دنیا حقیر باشد ...

... بی ابری نیست ممکن گردد لب صدف تر

دریا سراب باشدهرجاسبب نباشد

داغی که درسیاهی است ایمن زچشم زخم است ...

دل صاف پروای محشر ندارد

که دریاغم از دامن ترندارد

بساز ای خردمند با تیره بختی

که دریا گزیری ز عنبر ندارد

شود تخته مشق هر خاروخس را

چو دریا بزرگی که لنگر ندارد

شود خشک همچون سبو دست آن کس ...

... غبار خجالت مرا کیمیا شد

به ساحل رسد صایب از شور دریا

چو خاشاک هر کس که بی دست وپا شد

... مرا می کند سنگ طفلان حصاری

اگر جوش دریا به ساحل نشیند

به دنیا نگردد مقید سبکرو ...

... که دل کشتیی نیست در گل نشیند

چو دریا نگردد تهیدست هرگز

کریمی که در راه سایل نشیند ...

... که کشتی ز گرداب مشکل برآید

پروبال طوفان بودموج دریا

به مجنون ما کی سلاسل برآید ...

... دشت هموارست ومحمل ناپدید

ز اشتیاق آب دریا ماهیان

خاک می لیسند وساحل ناپدید ...

... بود مژگان خونین حاصل عشق

ز دریا پنجه مرجان برآید

چو شبنم هر که خودرا جمع سازد ...

... دل از باد مرادعشق صایب

ازین دریای بی پایان برآید

... از نعمت بی پایان قسمت نشود افزون

آب گهر از دریا بسیار نمی گردد

در ابر نمی ماند از گردش خوداختر ...

... با نرگس مخمورت خون دو جهان چبود

این جام به صد دریا سرشارنمی گردد

کف خاک نشین گردد چون دیگ به جوش آید ...

دل ز سیر وسلوک بینا شد

قطره بر خویش گشت دریا شد

یافتم در دل آنچه می جستم ...

... سر کوی تو آتشین جولان

از دل آب کرده دریا شد

بخیه خال او به رو افتاد ...

... خوش کن به شور عشق دهن تاچو ماهیان

در مشرب تو تلخی دریا شود لذیذ

دیوانه شو که سنگ ملامتگران ترا ...

... از دل ما بیقراری گرد کلفت می برد

می زداید آستین موج از دریا غبار

گرچه عقل و هوش و دین و دل به پای او فشاند ...

... سوزنی زین خاکدان باخود چو عیسی برمدار

چشم اگر داری که گردی عین دریا چون حباب

تا دم آخر نظر از روی دریا برمدار

حرف حق گفتن به خون خویش فتوی دادن است ...

... مد عمر جاودان در خاکدان دهر نیست

دست خود چون موج ازدامان دریا برمدار

تابه حسن کار خود گردن نیفرازی چو کوه ...

... گرچه صایب چون صدف گوهر فشانی از دهن

مهر خاموشی ز لب در پیش دریا برمدار

... خاک بر لب مال لب را بر لب کوثر گذار

قطره خود را درین دریا چو گوهر ساختی

دست خود را چون صدف بر روی یکدیگر گذار ...

... گوهر دل را چو آوردی سلامت بر کنار

کشتن تن را به این دریای بی لنگر گذار

از دم آتش فشان آیینه تاریک خود ...

... در دهان زخم این خوناب چون گیرد قرار

پیش دریا نعل هر موجی ازو در آتش است

در جهان آب وگل سیلاب چون گیرد قرار ...

بیقرار عشق در یک جا نمی گیرد قرار

کوه اگر لنگر شود دریا نمی گیرد قرار

آسمان بیهوده در اندیشه تسخیر ماست ...

... هیچ پیکان دربدن یک جا نمی گیرد قرار

غیر دریا سیل در هر جا بود زندان اوست

عاشق شوریده در دنیا نمی گیردقرار

پرتو خورشید بستر بر سر دریا فکند

عکس او در چشم خونپالانمی گیرد قرار ...

... بوی پیراهن سفیدی می برد از چشم ما

ابر دایم بر دریا نمی گیرد قرار

روح قدسی چون کند لنگر درین وحشت سرا ...

... این سپند شوخ در مجمر نمی گیرد قرار

تابه دریا قطره خود رانسازد متصل

آب روشن دردل گوهر نمی گیرد قرار

دست کوته دار ناصح از دل پر شور من

کشتی دریایی از لنگر نمی گیرد قرار

می برد از آسمان بیرون دل روشن مرا ...

... زیر گردون نیست ممکن بی کشاکش زیستن

موج در دریای بی لنگر نمی گیرد قرار

چرخ از گردش نیفتد تانریزد خون خلق ...

... در نبندد خلق خوش صایب به روی سایلان

زیر دریا چون صدف گوهر نمی گیرد قرار

برد صایب رفتن دل صبر وعقل و هوش من ...