... به تحریر سواد نسخه آشفته زلفش

ز موج می رقم باید شکست پیچ و تابش را

اگر داری خیال خاک پای توسنش بودن ...

... خوش آمد در مذاقم طغرل این یک مصرع بیدل

برین سرچشمه رحمی کن که موجی نیست آبش را

نباشد التفاتی با من اکنون تیغ قاتل را

که سازد ناخدا در موج خونم مطلب دل را

به یاد حسرت لعلش من از خود می روم هردم ...

گر به عرض آرد تمنا حسرت ناکام را

شوخی مطلب شود خمیازه موج جام را

شوق بسمل دم به دم از بی قراری های ما ...

... کرده اند از سنگ نومیدی مگر جام مرا

غرق موج شبنم خجلت شود رخسار او

هرکه جوید چون نگین گر از جهان نام مرا ...

تا عروج باده زد دستی گریبان مرا

موج می شیرازه خواهد گشت دامان مرا

سرمه چشم حیا را ساز خاموشی کند ...

... بر سر خوان غمش یک لحظه مهمانی مرا

سیل اشکم شد فزون از موج طوفان حیا

می برد هردم ز خود آه پشیمانی مرا ...

... در معنی کرده ای طغرل نهان همچون صدف

فاش سازد موج این دریا مگر راز تو را

... که دل هم نیست محرم نکته راز معانی را

محیط دل که از موج تلاطم شورشی دارد

که می آرد برون جز من گهرهای نهانی را ...

ای ز موج طلعتت نظاره در گرداب ها

حیرت آیینه باشد شوخی سیماب ها ...

... گر ز روی خود کشد آن شاهد موزون نقاب

طغرل از موج خیال من معمای دقیق

می شود بیرون به فکر تام چون در خوشاب

... در تلاش جستجوی حلقه گیسوی او

موج دارد آبله بر پای هر دم از حباب

یک جهان خنجر مهیا کردی از مژگان خویش ...

می برد لعل لب او نشیه از موج شراب

می کشد دامان زلفش از گریبان گلاب ...

... از سویدای دلت زن رشحه فال امید

موجب باران بود گر تیره بنماید سحاب

شام غفلت رفت آخر صبح نومیدی دمید ...

اگر دل محو آن رخسار زیباست

ز جوهر موج این آیینه دریاست

ندارد داغدار عشق قدری ...

... به یاد گیسویش اشکم گره زد

ز موج این بحر را زنجیر برپاست

خدا را جانب ما کن نگاهی ...

... تا به عرض جلوه آمد عکس رخسار گلش

جوهر آیینه زیر شبنم موج حیاست

قطره ای ظاهر نشد از جوشش شوق دلم

آب این سرچشمه را از موج زنجیری به پاست

می کنم کوه دلم را از غمش چون کوهکن ...

... عرض جوهر صیقل آیینه را از زنگ اوست

می زند هر لحظه دم از موج طوفان بقا

شوخی خون شهیدان از حنای چنگ اوست ...

... در طریق عشق از سعی طلب غافل مباش

موج با این جهد آخر دامن دریا گرفت

کفر و ایمان هر دو یکسان است اندر چشم من ...

... نباشد لنگری غیر از تو کل کشتی او را

که در موج تلاطم جز خدا کی ناخدا دارد

تسلی بخش از زلف مسلسل خاطر خود را ...

... اهرمن را زلف او تا حلقه زنار شد

همچو موج از باد می لرزم ز چین ابرویش

رحم نبود مهره تیغی که ناهموار شد ...

... محو حیرت گشته مخموری ات

نشیه ای از موج صهبا می کشد

هرکه یاد طره او می کند ...

... از لطافت های حسن آبدار او مپرس

موج گوهر از حدیث وصف آن رو می چکد

بسملم کرد و به خاک انداخت آن ظالم هنوز ...