تا نزاکت زان خرام قد دلجو می‌چکد
از حیا سرو آب گشته بر لب جو می‌چکد
رمز زلف او به صحرای ختن شد آشکار
خون حسرت تا ابد از ناف آهو می‌چکد
از لطافت‌های حسن آبدار او مپرس
موج گوهر از حدیث وصف آن رو می‌چکد
بسملم کرد و به خاک انداخت آن ظالم هنوز
قطره‌های خون من از تیغ ابرو می‌چکد
بوالهوس بگذر ز سودای خیال زلف او
سیل طوفان بلا از هر سر مو می‌چکد!
ای دل اندر آستان او رسی غافل مباش
رشحه اندوه و غم از خاک آن کو می‌چکد!
از ره مستی جهانی را ببین در خاک زد
خون مردم دم به دم زان چشم جادو می‌چکد!
در غضب چین جبینش دیدم و گفتم به دل
شربت سرکه‌انگبین از شاخ لیمو می‌چکد
طغرلم در صید معنی‌های رنگین بلند
از صفای شعر من تا حشر لؤلؤ می‌چکد!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و لطافت معشوق می‌پردازد و احساسات پدید آمده از عشق و دلبستگی را توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از تصاویر جذاب و زندگی‌بخش، جاذبه‌های ظاهری و باطنی معشوق را به تصویر می‌کشد و از عواطفی مانند حسرت و درد ناشی از جدایی سخن می‌گوید. او بر تأثیرات عمیق عشق و زیبایی بر روح و جسم خود تأکید می‌کند و به نوعی فراخوانی به بیداری در برابر زیبایی‌ها و چالش‌های عشق را مطرح می‌کند. در نهایت، این شعر نمایانگر تلاطم‌های درونی و عشق دل‌باخته‌ای است که در پی‌های ظریف و پرمعناست.
هوش مصنوعی: تا زیبایی و ناز و کرشمه‌ی دلپذیر آن دختر، از سر حیا و شرم، به یک سمت می‌ریزد، همچون آبی که از لب جوی جاری می‌شود.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت زلف او به مانند یک راز بزرگ در دشت‌های دوردست نمایان شد و از دل این زیبایی، حسرت و غم همیشگی در دل‌ها جاری می‌شود، به گونه‌ای که همچون خون از بدن آهو می‌چکد.
هوش مصنوعی: از زیبایی‌های دلپذیر و جذاب او سوال نکن، چرا که مانند قطرات مروارید، وصف او خود به خود و به آرامی بیرون می‌ریزد.
هوش مصنوعی: مرا به ظلم و ستم به زمین انداخت و هنوز خون من از زیبایی موی ابرویش می‌ریزد.
هوش مصنوعی: فریب کاران را رها کن و از خیال و تصور زلف او دوری کن، زیرا از هر رشته مو او، مصیبت و درد همچون سیل و طوفان سرازیر می‌شود!
هوش مصنوعی: ای دل، به درگاه او برو و غافل مباش، چرا که ذره‌هایی از غم و اندوه از خاک آن مکان می‌ریزد.
هوش مصنوعی: از طریق شادی و سرمستی، نگاهی به جهان بینداز و ببین که در هر لحظه، از خون مردم بر روی زمین چه وضعیتی حاکم است. آن چشم جادویی به طور مداوم از این درد و رنج می‌ریزد!
هوش مصنوعی: او را در حال خشم دیدم که ابروهایش به هم درآمده بود. این موجب شد که به خودم بگویم این حالت او مانند این است که شربت تلخ و ترش از درخت لیمو به پایین می‌چکد.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و عمق معنایی آثار خود اشاره می‌کند و می‌گوید که کلماتش مانند مرواریدهایی درخشان و خوش‌رنگ از دل شعرش بیرون می‌ریزند. این شعر نشان‌دهنده‌ی این است که شعر او دارای لطافت و صفاست و می‌تواند احساسات و معانی عمیق را منتقل کند. شاعر به طور کلی به غنای معنوی و زیبایی کلمات خود افتخار می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.