... رخ گل کرد بی گلگونه گ لرنگ

قبای لاله پرخون ساز بی جنگ

کشیده سرمه چشم آهوان را ...

... تعشق جست چون بلبل به باغی

نشستی گه چو داغ لاله بر دست

گه از ناخن کف دستش همی خست ...

... ز رنگ و بوی آن رشک بهاران

در افتاد آتشی در لاله زاران

دل صد پاره گل بنهاد در دست ...

... گهی زلف بنفشه تاب دادی

گهی دستی به لاله برگشادی

به داغ ت ازه اش مرهم نهادی ...

... گه از دست چنارش نکته بر دست

گهی از جام لاله نرگسش مست

گه از ناز آن نگاه چشم مخمور ...

... به صد حسرت در آنجا هم خرامید

تماشا کرد بر دل لاله را داغ

یقین دانست کان گل نیست در باغ ...

... درآن جنت سرا حور غم اندود

چو لاله وقف داغ و غرق خون بود

بهار اندود کرده بوستان را ...

... علم زد بر هوا ابر بهاری

به عشق لاله و گل کرد زاری

شکوفه تاج زر زد بر سر شاخ ...

... نسیم از غنچه بوی مشک تر برد

غزال از لاله برگ پان همی خورد

به شوق لعبتان غیرت حور ...

... خجالت را نموده جلوه یار

به خونین لاله هرجا دیده بگشود

به داغ خویشتن داغش بپیمود ...

... که نو می شد ز داغش داغ بر داغ

نه شبنم بود بر لاله که از شرم

عرق می ریخت آتش زان دل گرم ...

... گهی بر گل چو بلبل ناله کردی

گه از خون سبزه ها را لاله کردی

گهی دادی به زاری یاری ابر ...

... ازین گویم که چون گل غرق خون ست

دو خونین لاله بودند از یکی باغ

ز یک سینه دو دل لذت چش داغ ...

... به نومیدی از آنجا نیز برگشت

سراغ لاله اش چون بود در باغ

در آمد در چمن با مرهم داغ

... گهی شد سوسن تیغ ارغوان کار

گهی خار سنان را لاله شد یار

ز بیم زخم گرز زورمندان ...

... که زخم تیغ عشقش کارگر بود

مزعفر گشته رنگ لاله گون روی

خضابی کرده از خون مشکبو م وی ...

... ز سوسن دست بسته بر گل تر

چو لاله داغ گشته پای تا سر

کمند عنبرین از حلقه ببرید ...

... دوان پیش از هنون کردن د گلزار

ز آتش لاله گون دامان کهسار

بدید آن کوه را هنونت مشتاق ...

... نبینم آن رخ چون لالۀ باغ

که از غیرت دلم چون لاله شد داغ

مگر کاتش بیفروزم دو فرسنگ ...

... شد آتش معدن لعل بدخشان

به سایه سرو سیمین لاله پرورد

سهیل اندر عقیقستان گذر کرد ...

... برون آمد سلامت آن سمن بر

به رنگ لاله آتش سرخ روتر

بر آمد ز آتش آب زندگانی ...

... مگو دیگر که با هم غمگساریم

ز یک آتش چو لاله داغداریم

نمک را چاشنی آری همانست ...

... زرد شد برگ نهال عیش در دل سالهاست

لاله رخساری به چشم تر نمی آید مرا

من ز رندی و نظربازی نخواهم توبه کرد ...

... دلا اگر ننشینم طرف گل زاری

بیاد لاله رخی خون ما بگردن ما

چو برخضیض زمین مانده ایم سرگردان ...

... یاکه باغ و بوستان و گلشنست

یاگلست و لاله و ریحان ما

سوخت خارستان ما یکبارگی ...

... مدام خون جگر میخورد زپهلوی خود

چو لاله این دل سرگشته داغدار خود است

... عاشقانرا باغ و بستان عارض جانان بود

داغ سوداشان بجای لاله حمرا خوش است

ای که خواهی شور دریا آب چشم ما به بین ...