... غافل از خورشید کی از نرمی بستر شود

روسیاهی شد دلیل کعبه مقصد مرا

تیرگی آیینه را رهبر به روشنگر شود ...

... عقده در کار مسیح از آسمان آمد پدید

تا نپیوستم به مقصد راست ننمودم نفس

گرد این تیر سبکرو از نشان آمد پدید ...

... که طوفان حوادث بال و پر زین بادبان دارد

زسختیهای راه کعبه مقصد چه می پرسی

که از دلهای سنگین بتان سنگ نشان دارد ...

... دم عیسی نفس از تازه رویان سخن دارد

سیاهی از سیاهی نگسلد تا کعبه مقصد

چه معموری است حیرانم بیابان سخن دارد ...

... چرا آزاده ای شرمنده احسان من باشد

به مقصد می رسانم بی کشاکش راست کیشان را

کمان چرخ اگر در قبضه فرمان من باشد ...

... که حسن عاقبت با مردم آزاری نمی باشد

سبکباری به مقصد می رساند زود رهرو را

سفر را سنگ راهی چون گرانباری نمی باشد ...

... ره خوابیده کجا قد به جرس راست کند

تا به مقصد نرسد شوق نگیرد آرام

سیل در راه محال است نفس راست کند

... ز سرکشی بگذر پای بر فلک بگذار

که راه کعبه مقصد همین کتل دارد

چگونه پیله گرفته است کرم را در بر ...

... گذشتن از سر مطلب رساتر افتاده است

وگرنه کعبه مقصد رسیدنی دارد

شکوه عشق به زنجیر بسته است مرا ...

... عجب که کوه صدای مرا جواب دهد

کسی به کعبه مقصد رسد که در هر گام

به خار از آبله پای خویش آب دهد ...

... کمند جاذبه از شش جهت عنان تاب است

به راه کعبه مقصد چه جاده می باید

سؤال را گره جبهه قفل لب گردد ...

... بر سایل آن کسان که در خانه بسته اند

بگذر ز کفر ودین که به مقصد رسیدگان

اول نظرزکعبه وبتخانه بسته اند ...

... این راه دور قطع به یک گام می شود

آن را که شوق کعبه مقصد دلیل شد

چشم سفید جامه احرام می شود ...

... رشک است بر آن کس که دل شاد ندارد

در کعبه مقصد رسد آن کس که درین راه

غیر از دل صد پاره خود زاد ندارد ...

... از سطر شماری قدمی پیشترک نه

پی زین ره باریک به مقصد نتوان برد

... میار جز سخن راست بر زبان زنهار

اگر به ساحل مقصد رسیدنت هوس است

چو موج باش درین بحر خوش عنان زنهار ...

... مشو به هیچ جراحت نمک فشان زنهار

چو ره به کعبه مقصد نمی بری تنها

مده ز دست سر راه کاروان زنهار ...

... نظر سیاه مگردان به نور اختر دیگر

ز گریه دل شبها توان رسید به مقصد

که جز ستاره درین نیست رهبر دیگر ...

... ماکه از درد طلب مطلوب خود رایافتیم

کعبه مقصد نمایان گر نباشد گو مباش

خامه صایب به طوفان می دهد آفاق را ...

... افتاده ام ز جوش گل ازآشیان خویش

صایب به گردکعبه مقصد کجارسد

دارد هزار مرحله تاآستان خویش