خضر چشم حیات از آب حیوان سخن دارد
دم عیسی نفس از تازه رویان سخن دارد
سیاهی از سیاهی نگسلد تا کعبه مقصد
چه معموری است حیرانم بیابان سخن دارد
فضای تنگ گردون بست راه گفتگو بر من
خوشا طوطی که از آیینه میدان سخن دارد
به صبح سردمهر خویش ای گردون چه می نازی؟
چنین صد شمع کافوری شبستان سخن دارد
سخن شیرازه اوراق عمر بیوفا باشد
زپا هرگز نیفتد هر که دامان سخن دارد
(تلاش سرخ رویی می کنی، رنگین ترنم کن
که این لعل گرامی را بدخشان سخن دارد)
زرشک خامه خود همچو موی خویش می پیچم
که دایم دست در زلف پریشان سخن دارد
خلد چون تیر خاکی در جگر کوتاه بینان را
زبس بر چهره کلکم گرد جولان سخن دارد
سر خورشید در خون شفق غلطید از صائب
که تاب دستبرد تیغ مژگان سخن دارد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر معاصر به مضمون های عمیق و تامل برانگیز می‌پردازد. شاعر به موضوعاتی چون حیات، عشق و گفتگوها اشاره می‌کند. او از خضر به عنوان نماد حیات و از عیسی به عنوان نماد راز و تازگی سخن می‌گوید. فضای زندگی را تنگ و محدود توصیف می‌کند و به سراغ طوطی می‌رود که از آینه و زیبایی می‌گوید. شاعر بر این نکته تأکید دارد که کلام و سخن، ارزش و معنا دارند و ارتباط انسان با این دنیا را می‌سازد. همچنین، تصویر زیبایی از تلاش و رنگین کردن زندگی به تصویر می‌کشد و در نهایت به تصویر خورشید به خون شفق می‌رسد، که نشان از زیبایی و غم در زندگی دارد. در مجموع، شعر به تلاشی برای درک و بیان عواطف و تجربیات انسانی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: خضر، که نماد حیات جاودانه است، از آب حیات صحبت می‌کند و عیسی، نماینده‌ای از معجزات و شگفتی‌ها، درباره جوانان زیبا و شاداب گفتگو می‌کند.
هوش مصنوعی: سیاهی از سیاهی جدا نمی‌شود. نمی‌دانم چرا، در حالی که کعبه مقصد و آشیانه‌ای است، من در بیابان bewildered هستم. اینجا صحبت‌هایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: در این دنیا، شرایط به گونه‌ای است که گفتگو برای من دشوار شده است. اما خوشا به حال طوطی که از آینه تصویری از خود می‌بیند و می‌تواند با آن صحبت کند.
هوش مصنوعی: ای آسمان، به صبح سرمای دلنشین خود چه می‌بالید؟ در شب، صدها شمع معطر در خانه گفت و گو وجود دارد.
هوش مصنوعی: سخن مانند رشته‌ای است که اوراق عمر ما را به هم متصل می‌کند و اگر کسی به بیان و گفتار خود توجه کند، هرگز از مسیر زندگی نخواهد افتاد.
هوش مصنوعی: به خاطر زحمات و تلاش‌های تو، سعی کن که بیشتر شادی و نشاط را به ارمغان بیاوری، زیرا این گوهر ارزشمند کلام تو به زیبایی و اهمیت خود را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: زرشک تازه را مانند موی خود می‌پیچم، زیرا همیشه دستم در موهای به هم ریخته‌اش است.
هوش مصنوعی: بهشت مانند تیری است که بر دل کسانی که فکرشان کوچک است، می‌خورد و از شدت زیبایی و بزرگی خود به صورتشان می‌تابد و با کلمات دلنشینی درباره آن صحبت می‌کنند.
هوش مصنوعی: در غروب، نور خورشید به رنگ خون در می‌آید، و این از صائب است که آیا چشمان زیبا و نگاهی که با ناز و لطافت بر انسان می‌افکند، قدرت دارد تا نفوذ تیغ کلام را تحمل کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.