... سرو هم با علم سام رسید

موج را درع نریمان دادند

سیل با دبدبه عام رسید ...

... دلم از یاد او باغ و بهاری در نظر دارد

فرو شد از رگ مژگان به کوثر موج استغنا

کسی کز رهگذار او غباری در نظر دارد ...

... جایی که دود حوصله طور شد بلند

شد موج زن ز جلوه او سیل فتنه ای

گرد خرابی از دل معمور شد بلند ...

... از آن روزی که دل را با محبت آشنایی شد

به ذوق وصل موج شور محشر می زند خاکش

به خون غلتیده ای کو زخمی تیغ جدایی شد ...

... که عمرم صرف تفسیر کتاب آشنایی شد

رگ سنگش ز شوخی موجه دریای خون گردد

به میدانی که مژگان تو در تیغ آزمایی شد ...

موج حیات از آن گل رخساره نگسلد

فیض مدام از آن لب می خواره نگسلد ...

... به هر محفل که حرفی زان عذار آتشین باشد

شود در موج آب زندگانی سبزه اش غلتان

در آن گلشن که ابروی تو را از ناز چین باشد ...

تبسم شرمگین ز آن غنچه خودکام می بارد

عرق چون موج شبنم زان رخ گلفام می بارد

به قدر قابلیت میوه افشان است هر نخلی

از آن سرو سهی زیبایی اندام می بارد

ز شهد التفاتش موج لذت می زند کامم

دهان تنگ او را بوسه از پیغام می بارد ...

... یک حرف بیش نبود تقطیع بحر ایجاد

چون موج هر چه گفتیم تکرار می نماید

اسرار عشق و مستی ست اشعار عارف روم ...

... عالم به گرد رفت و سواری ندید کس

سرگشتگان چو موج بسی دست و پا زدند

زین بحر بیکرانه کناری ندید کس ...

... دهر آرمیدگان را از جای برنیارد

آب گهر بنازد بر موج لنگر خوبش

برده ست بو دماغم از نشیه های داغم ...

... تماشا در بهشت افتاد از حسن خدادادش

شمارد موج نقش جویباران طوق قمری را

سر و برگ گرفتاران ندارد سرو آزادش ...

چو موج می جدا از باده نتوان کرد پیوستش

بود میخانه زیر دست مژگان سیه مستش ...

... بفکن عنان جلوه گلگون ناز را

تا موج سبزه می گذرد از رکاب گل

هرکس شکسته است به جامی خمار خویش ...

... اگر نگردم از آن نازنین سوار خجل

گلوی تشنه من موج خیز کوثر شد

چرا نباشم از آن تیغ آبدار خجل ...

... ساقی به همت کف دریا نوال تو

از موج خیز هر مژه طوفان برآورم

از خامشی گشوده نشد قفل دل مرا ...

ز خود دور آن دلارا را نمی دانم نمی دانم

جدا از موج دریا را نمی دانم نمی دانم

دمید از مشرق هر ذره ای سر زد ز هر خاری ...

... گسستن نیست در پی کاروان بی قراران را

چو موج از خود به هر جانب روم تنها نمی مانم

به این ضعفی که نتوانم به سعی از خویشتن رفتن ...

... میخانه تو را دانم پیمانه تو را یابم

چندان که زنم غوطه چون موج به هر دریا

در سینه هر قطره دردانه تو را یابم ...

... یکسال در میانه چو گل جام می کشم

در موج خیز عشق گران است لنگرم

باری که بر دل است به آرام می کشم ...

... بحر را حوصله ام غرق خجالت دارد

موج بی طاقت خود را به کناری نزدم

به چه تقصیر فلک خاک به چشمم ریزد ...