تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد

گل لاله نرویاند و کان زر ندهد ...

با هر که دلم به مهر پیوسته شود

چون چرخ به کین من کمر بسته شود

ور در عمری دست برم سوی گلی ...

... نیکی و بدی به وقت خویش آید پیش

زنهار ز چرخ تا نباشی دلریش

کو نیز خبر ندارد از گردش خویش

ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم

آزاد کنم که لایق بند نیم ...

... گاه کدیه برای کسب حطام

دیده کردی چو چرخ دولابی

شب به بزم معاشرت رفتی ...

... ز آب دیده من فرش خاک تر می شد

ز بانگ ناله من گوش چرخ کر می گشت

قیاس کن که دلم را چه تیر عشق رسید ...

... دشمن گر آستین گل افشاندت به روی

از تیر چرخ و سنگ فلاخن بتر بود

گر خاک پای دوست خداوند شوق را ...

... که صبح از شب و تریاک هم ز مار آید

ز چرخ عربده جو بس خدنگ تیر جفا

بجست و در دل مردان هوشیار آید ...

... ناوک فریاد من هر ساعت از مجرای دل

بگذرد از چرخ اطلس همچو سوزن از حریر

چون کنم کز دل شکیبایم ز دلبر ناشکیب ...

... عافیت را پرده گو بر ما متن

چرخ با صد چشم چون روی تو دید

صد زبان می خواست تا گوید حسن ...

... فقر من و غنای تو جور تو و احتمال من

چرخ شنید ناله ام گفت منال سعدیا

کآه تو تیره می کند آینه جمال من

... رخساره زمین چو تو خالی نیافته

تابنده تر ز روی تو ماهی ندیده چرخ

خوشتر ز ابروی تو هلالی نیافته ...

... خود را لطافتی و جمالی نیافته

چرخ مشعبد از رخ تو دلفریبتر

در زیر هفت پرده خیالی نیافته ...

... خواهی که دل به کس ندهی دیده ها بدوز

پیکان چرخ را سپری باشد آهنی

با مدعی بگوی که ما خود شکسته ایم ...

... خورشید و گلت خوانم هم ترک ادب باشد

چرخ مه و خورشیدی باغ گل و نسرینی

حاجت به نگاریدن نبود رخ زیبا را ...

... امام الهدی صدر دیوان حشر

کلیمی که چرخ فلک طور اوست

همه نورها پرتو نور اوست ...

... به آواز دولاب مستی کنند

به چرخ اندر آیند دولاب وار

چو دولاب بر خود بگریند زار ...

... گو بیا کز روی مستوری نقاب افکنده ایم

عارف اندر چرخ و صوفی در سماع آورده ایم

شاهد اندر رقص و افیون در شراب افکنده ایم ...

... خود به یک بار از تو بستاند

چرخ انصافهای ناداده

رنج بردار دیو نفس مباش ...

... مخور غمی که به فردا چگونه خواهد بود

که چرخ عمر تو ضایع برین ترانه کند

اگرچه عالم خاکی نیرزد اندر راه ...

... بخت را با دوستانت اتفاق

چرخ را با دشمنان حرب حنین

ابر رحمت بر تو باران سال و ماه ...