... در دور لب لعل تو یاقوت ز معدن

چون لاله جگرسوخته از سنگ برآید

یوسف کندش تکمه پیراهن عصمت ...

... دارد به جگر داغ ز محرومی فرهاد

هر لاله که از سینه کهسار برآید

هر جا نبود اهل دلی گوش برآواز ...

... خونین جگری را که تمنای بهارست

چون لاله نفس سوخته از خاک برآید

از روی گهر پاک کند گرد یتیمی ...

... چون مرغ گرفتار من از دام برآید

بیرون ندهد نم ز جگر لاله سیراب

کی حرف به مستی ز لب جام برآید ...

... عمرش تمام گردد چون مور پربرآرد

در غنچگی چو لاله ما شعله طینتان را

داغ سیاه بختی دود از جگر برآرد ...

... گذشت کوهکن داغ دیده با دل پرخون

چگونه لاله خونین کفن غریب نگردد

نبیند از نظر گرم تا غریب نوازی ...

... چمن صفای پریخانه خیال ندارد

کدام لاله درین لاله زار هست که داغش

سخن به مردمک دیده غزال ندارد ...

... که عمر خضر نشاط می دوساله ندارد

به برگ لاله چه نسبت عرق فشان رخ او را

بدیهه عرق شرم برگ لاله ندارد

خدا شکیب دهد ماحباب حوصلگان را ...

... ز صبح ساغر زرین آفتاب نگیرد

به خون خلق ازان تشنه اند لاله عذاران

که خون شبنم گل کس ز آفتاب نگیرد ...

... ز رشک آن لب یاقوت رنگ لعل بدخشان

چو لاله از جگر سنگ داغدار برآید

غنی است فکر گلو سوز من ز سلسله جنبان ...

... چه سازد نیم دل با یک جهان درد

گره گردد چو داغ لاله در دل

نسازد آه را گر خوش عنان درد ...

... کزکجی بیش است عیب راستی در تیرمار

می زند ناخن به داغ عشقسیر لاله زار

شاخ وبرگی می دهد دیوانگی را نو بهار ...

... بر شهیدان پرتو منت گرانی می کند

لاله خونین کفن دارد ز خود شمع مزار

در دویدن خواب نتوان کرد بر پشت سمند ...

... پاره ای گشته است از خورشید تابان منکسف

یا شده است ابرسیه بر لاله زاری پرده دار

منخسف شد پاره ای ماه تمامشیا شده است

از نگاه گرمبرگ لاله او داغدار

عنبرین مویی غزالی را به دام آورده است ...

... هیچ رنگی از سیاهی نیست بالاترچرا

لاله رنگ از دردشد چشم سیاه آن نگار

چشم خونخوارش همانادر گریبان ریخته است ...

... پرده نیلوفری بر چشم گلرنگش ببین

گر ندیدی قطعه ابر سیه بر لاله زار

همچو شاهینی است چشم لاله رنگ آن پری

شهپر خود را نگارین کرده از خون شکار ...

... کیست کز خون خانه خود راکند نقش و نگار

نیست حیرت چشم او گر لاله رنگ از درد شد

جوش مستی می زند میخانه در فصل بهار ...

... تا قیامت ماتم فرهاد نا حق کشته را

تازه دارد لاله خونین کفن درکوهسار

ناله عشاق در فریاد آرد سنگ را ...

... گوشه غاری اگر سازم وطن درکوهسار

لاله من بی نیازست از شراب عاریت

می زند ساغر ز خون خویشتن درکوهسار ...

... در عزای کوهکن هر نوبهار از بیکسی

چاک سازد لاله چندین پیرهن در کوهسار

تا به خارا کوهکن تمثال شیرین نقش بست ...

... ز انقلاب رنگ بر رخساره او در خمار

بی شراب لاله رنگ از عیش تلخ من مپرس

برتنم انگشت زنهاری است هرمو در خمار ...

از فروغ لاله آتش زیر پاداردبهار

چون گل رعنا خزان رادر قفا دارد بهار ...

از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار

چون گل رعنا خزان را در قفا دارد بهار ...

... زاهد میخواره را سر در هوا دارد بهار

جوش حسن لاله و گل نیست بیش از هفته ای

حسن روزافزون مشرب را کجا دارد بهار ...

از دل پرخون بلبل کی خبر دارد بهار

هر طرف چون لاله صد خونین جگر دارد بهار

شاهدان غیب را بی پرده جولان می دهد ...

... می توان دانست داغ آتشین رخساره ای است

زآتشی کز لاله افتاده است در جان بهار

بهر ایمان باختن هر شبنم گل چشمکی است ...