بوی گل می آیداز چاک گریبان بهار
تا ز تیغ کیست این زخم نمایان بهار
می توان دانست داغ آتشین رخساره ای است
زآتشی کز لاله افتاده است در جان بهار
بهر ایمان باختن هر شبنم گل چشمکی است
دین کجا ماند بجا در کافرستان بهار
کی برآید بوی گل ازعهده خرج نسیم ؟
زود خواهد رفت هوش مابه جولان بهار
از نسیم اولم چون گل گریبان چاک کرد
تا چه گلها بشکفد دیگر ز احسان بهار
تازه رویان توکل فارغند ازفکر رزق
کی شود خالی زبرگ عیش، دامان بهار؟
در فضای سینه ام پر درپر هم بافته است
آه اشک آلود چون ابر پریشان بهار
هست صائب چشم اشک آلود ابر تلخروی
در حقیقت چشم زخم روی خندان بهار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و خوشبویی بهار اشاره می‌کند و از زخم‌ها و دردهای ناشی از تغییرات فصلی می‌گوید. او بوی گل را نشانه‌ی زندگی و احساس می‌داند و به دردهایی که درونش وجود دارد نیز پرداخته است. برای او، ایمان و دیانت در این دنیای پر از مشکلات و کفر، مانند شبنمی است که بر روی گلها می‌نشیند. شاعر همچنین به گذرا بودن Beauty بهار اشاره کرده و می‌گوید که این زیبایی به زودی از دست می‌رود. او در نهایت به احساساتی چون غم و مهر اشاره می‌کند که در دلش وجود دارد و آنها را به نمادهای ابر و اشک معادل می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و تازگی بهار اشاره می‌کند. او به عطر دل‌انگیز گلها که در هوا پخش شده، اشاره می‌کند و نمایش زخم‌ها و دردهایی که ممکن است در دل انسان وجود داشته باشد را با زیبایی و شادابی فصل بهار مقایسه می‌کند. به طور کلی، تصویر شعف و زیبایی بهار در کنار زخم‌ها و رنج‌های زندگی به تصویر کشیده شده است.
هوش مصنوعی: می توان فهمید که زیبایی و جذابیت صورت، ناشی از شوق و حرارتی است که از عشق و زیبایی گل‌های لاله در دل بهار نشأت گرفته است.
هوش مصنوعی: از دست دادن ایمان به مانند یک شبنم بر روی گل است که زودگذر و ناپایدار می‌باشد. در سرزمین کافران، دیگر از دین نشانی باقی نمانده است و بهار ایمان در آنجا پژمرده است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توان انتظار داشت که خوشبویی گل از عهده‌ی نسیم برآید؟ عقل و درک ما به زودی در هیاهوی بهار از بین خواهد رفت.
هوش مصنوعی: با وزش نیروی نخستین باد، همچون گلی که پیراهنش را چاک می‌کند، نشان می‌دهد که چه گل‌های دیگری در آینده خواهند شکفت و از لطف و نعمت بهار بهره‌مند می‌شوند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جوانان تازه‌رو که به توکل و اعتماد دارند، دغدغه‌ای برای تأمین رزق و روزی ندارند. بهار، که نماد شادی و زندگی است، هرگز از لذت‌ها و خوشی‌ها خالی نخواهد ماند.
هوش مصنوعی: در درون سینه‌ام، احساسات مختلفی به هم آمیخته‌اند، که مانند آبی اشک‌دار و بی‌نظم، در دل بهاری در حال جاری شدن است.
هوش مصنوعی: صائب با چشمی اشک آلود به حالتی غمگین نگاهم می‌کند، اما در واقع این نگاه او نتیجه حسادت و آسیب‌زنی است که در برابر زیبایی و خنده بهار ظاهر می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خاک راجان کرد درتن ابر احسان بهار
صبح محشر سر زد ازچاک گریبان بهار
چون پرو بال پری، ابرپریشان سایه کرد
بر سریر عالم آرای سلیمان بهار
سر برآوردند چون طوطی ز جیب شاخسار
[...]
ساغری دارد به کف هر قطره باران بهار
فیض ساقی گشته مفت باده نوشان بهار
عیش بر هم می خورد خوی لطافت بار کیست
از هوا غافل مشو جان تو و جان بهار
زخم کاری می برد رنگ از رخ (و) رخسار باغ
[...]
پای هر نخلی که بوسیدم به دوران بهار
در چمن گل بر سرم افشاند احسان بهار
از زمین هر قطرهٔ باران برویاند گلی
تخم گویی به خاک افشاند نیسان بهار
چون نباشد در چمن حیرت نگه نرگس که نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.