... رنگ دارد آتشی از کاروان بوی گل

می توان از موج خون کردن سراغ بسملم

پر فشانیهای یأس آخر به تسکین می کشد ...

... بی نفس خاموش می گردم چراغ بسملم

موج با صد بال وحشت قابل پرواز نیست

جز تپیدن بر نمی دارد چراغ بسملم ...

... به پستی می توان زد لاف معراج از لب بامم

هزاران موج ساحل گشت چندین قطره گوهر شد

همان محمل طراز دوش بیتابیست آرامم ...

... دل می کشد این بار و من از شرم گرانم

موج گهر از دوری دریا به که نالد

فریاد که در کام شکستند زبانم ...

... چندان نشدم آب که گردی بنشانم

بیدل نکند موج گهر شوخی جولان

در سکته شکسته ست قدم شعر روانم

... فرصت شمر تیر نشسته ست کمانم

چون موج گهرصرفه نبردم ز تأمل

زبن عرصه برون برد همین ضبط عنانم ...

... ز سامان عرق بیدل خطش حسنی دگر دارد

گهر در رشته موج رگ گل می کند شبنم

... نغمه ساز دو عالم را صدای پا کنم

هیچ موجی از کنار این محیط آگاه نیست

من ز خود بیرون روم تا ساحلی پیداکنم ...

... یار گرم پرسش و من بیخبر کو انفعال

تا ز موج آب گردیدن سری بالا کنم

عمر من چون شعله تصویر در حیرت گذشت ...

... خشکی اگر تهمت ساغر کنم

عزتم این بس که چو موج گهر

پای به دامن کشم و سر کنم ...

عمرها شد از ادب موج گهر در دامنم

ننگ لغزیدن ندارم پای سر در دامنم ...

... من هم درین توهم همسایه یقینم

چون موج از محبت هر چند آب گشتم

نگذاشت آتش آخر دنبال انگینم ...

... که شکل موی ضعیفم مباد تاب گزینم

دماغ دردسر موج این محیط که دارد

قدح نگون کنم و مشرب حباب گزینم ...

به هر طرف که هوای سفر شکست کلاهم

همان شکست شد آخر چو موج توشه راهم

خیال موی میان که شدگره به دل من ...

... دیگر چه وانماید آیینه سیاهم

باید چو موج گوهر آسوده خاک گشتن

از عافیت مپرسید در منزلست راهم ...

... آمد به یاد شوقم کیفیت خرامی

شد موج ساغر می در چشم تر نگاهم

ای زلف یار تاکی با شانه همزبانی ...

... خیال هستی موهوم سرخوشم دارد

وگرنه در رگ تاکست موج صهبایم

چو عمر رفته ندارم امید برگشتن ...

... در انجمن سرمه نشسته ست صدایم

با موج گهر باخته ام دست و گریبان

از دامن خود نیست برون لغزش پایم ...

... از نقش ما حقیقت آفاق خواندنی ست

چون موج کارنامه دریا نوشته ایم

قاصد چو رنگ باز نگردید سوی ما ...

... اسرار خط جام که پرگار بیخودی ست

بیدل به کلک موجه صهبا نوشته ایم

... زین باغ اگر گلیم و اگر کاه رفته ایم

لاف صفا ز طبع هوس موج می زند

ای هوش غفلتی که پر آگاه رفته ایم ...

... آرزوها در مزاج ما نفس دزدید و سوخت

خویش را چون قطره بی موج گوهر کرده ایم

اشک غلتانیم کز دیوانگیهای طلب ...

... حسن عریان بود ما غیر از فنا نشناختیم

جهل موج و کف به فهم راز دریا روشن است

عشق مستغنی است گر ما و شما نشناختیم ...

... ورنه ما هم شیشه واری نذر سنگی داشتیم

عافیت چون موج شست از نقش ماگرد نمود

تا شکست دل پر افشان بود رنگی داشتیم ...