... وز آنجا سپه برد زی زنگبار

بشد تا جزیری به دریا کنار

پر از کوه و بیشه جزیری فراخ ...

... ز گردش صدف بیکران ریخته

به گل موج دریا برآمیخته

سپاه آن صدف ها همی کافتند ...

... به گرشاسب بخشید پاک آنچه یافت

وز آنجا سوی راه دریا شتافت

به یک کوهشان جای آرام بود ...

... ز غواص دیدند مردی هزار

رده ساخته گرد دریا کنار

گروهی شده زآب جویان صدف ...

... ز ماهی تن کشته بر ماه زد

از آتش همه روی دریا به چهر

چنان شد که شب از ستاره سپهر ...

... چهل کشتی از موج باد شگرف

ز دشمن نگون شد به دریای ژرف

دگر در گریز آن کجا مانده بود ...

... ز خویشانش پور بهو هر که بود

ببرد و ز دریا گذر کرد زود

ز هر سو چو بر وی جهان تنگ شد ...

... که هفتاد گامست هر پی درست

از ایدر به دریا دو میل است راست

شدی او به سه گام هر گه که خواست

ز دریا درون هر شب ابری بلند

برآید غریونده چون دردمند ...

... ز دل دود غم رفته بر آفتاب

دو دیده چو دریا دو رخ جوی آب

به صد سال گریان بد از روزگار ...

... غمی ماند جفتش تهی زو کنار

بر جده نزدیک دریا کنار

همی ماهی آورد از قعر آب ...

... نشانگاه گورش کنون ایدرست

یکی بهره از وی به دریا درست

چو نوح آمد و یافت ایدر درنگ ...

بپرسید باز از بر کوهسار

کدامست شهری به دریا کنار

بدین روی دریا و زآنروی کوه

به دشت آمده برزگر یک گروه ...

... دمان شیر مرگست و ما ورزکار

همان چرخ و دریا و در کشت کار

ره نیک و بد کشتن تخم ماست ...

یکی مرد ملاح بد راهبر

که بودش همه راه دریا ز بر

بد آگه که در هر جزیره چه چیز

زبان همه پاک دانست نیز

به دریا هر آنجا که آب آزمای

ببویید آن گل بگفت از کجای

چو دریا به شورش گرفتی شتاب

یکی طشت بودش بکردی پر آب ...

... چنین هر شب از دور پیدا شود

سپیده دمان باز دریا شود

ز دام و دد و بوی نخچیر گیر ...

جزیری بد آن نیز با رنگ و بوی

که عنبر بس افتد ز دریا بدوی

ز دریا کجا عنبر افتد دگر

بر آن یک جزیره بود بیشتر ...

... ببخشیدشان هدیه چندان ز گنج

کز آن ماند دریا وکشتی به رنج

ز کافور وز عنبر وعود تر ...

... نیارد بد این ز آن دگر کینه جوی

به کوه اژدها و به دریا نهنگ

هر آنجا که یابد بدرد به چنگ ...

... زبالاش قوس قزح صد هزار

ز باد پرش موج دریا ستوه

ز بانگش گریزان دد از دشت و کوه ...

... مرین مرغکان را نشاید فکند

که در ژرف دریا هر آنجایگاه

که ناگه شود کشتیی گم ز راه ...

... به کشتی نشستند و رفتند شاد

به دریا و خشکی ز کشتی کشان

هر آن کس که داد از شگفتی نشان ...

... نه نیز از زبانشان کس آگاه بود

به دریا زدندی چو ماهی شناه

به کشتی رسیدندی از دور راه ...

... بیوبارد این کشتی ما به دم

چو بینند کآید ز دریا برون

ز سهمش که کشتی کند سرنگون ...

... که دیدم دگر ماهیی زین نشان

ز دریا فتاده به خشکی برون

درازای او چارصد رش فزون ...

... فروزد سپهر و زمین را به چهر

گلستان ازو سبز دریا شود

سیه شعر این زرد دیبا شود ...

... چنین هر شب تیره پیدا شوند

سپیده دمان باز دریا شوند

درخت آن گه از نو شگفتن گرد ...

... که اسپ دوان گردش اندر نیافت

دگر دید بر مرز دریای ژرف

یکی گرد کوه از سپیدی چو برف ...

... بدرند از آوا دل سنگ سخت

به دریا شتابان نهنگ آورند

به شمشیر با شیر جنگ آورند ...

... بر آمد یکی نابیوسان نبرد

که دریا همه خون شد دشت گرد

هر ایرانیی تاختند از کمین

فکندند از ایشان یکی بر زمین

شد از تف تیغ آب دریا بخار

رخ خور بخارید نیزه به خار ...

... گروهی به بیشه درون تاختند

دگر تن به دریا در انداختند

سپه خار و خارا بهم بر زدند ...

سوی تاملی شاد خوار آمدند

به نزدیک دریا کنار آمدند

پر انبوه مردم یکی جای بود ...

... بگرییم و آریم چندان خروش

که دریا و که گیرد از ناله جوش

همان گه بر آید یکی تیره ابر ...

... چنان زآب دیده بشوید زمین

کزو موج خیزد چو دریای چین

یل نیو گفتا کنون کایدریم ...

کهی بد همان جا به دریا کنار

گرفته ز دریا کنارش سنار

پر انبوه بیشه یکی کوه پیش ...

... چنین گفت ملاح دانش پژوه

کزین سون دریا دگر هست کوه

جزیریست بر دامن زنگبار ...

... نه دارند جز خوردن اندیشه ای

بگشتند دریا همه سر به سر

بدیدند چندان شگفتی دگر

پس آن گه ز دریا به هامون شدند

به یک ماه از چین به بیرون شدند ...

... چو پاشیده بر سبز دیبا بقم

چو دریای اخضر که جوشان بود

درو موج بر سرخ مرجان بود ...

... که بد کشوری پیش پهناش تنگ

ز هر کوه و دریا و هر شهر و بر

ز خاور زمین تا در باختر ...

... برهنه همی بر زنی با پلنگ

به دریا کنی آشنا با نهنگ

بر آن چشمه کاسپ من افشاند گرد ...