دمید لاله سیراب در بنفشه ستان

چو طوطیی که بود خفته در بنفشه ستان ...

... ز روی و موی بتان هم گل و بنفشه ستان

ز لاله بستان آراسته است پنداری

در بهشت گشاده است چرخ بر بستان ...

... هوا از ابر سیه گشته چون دل شیطان

چو روی دلبر مخمور لاله داده فروغ

چو قد عاشق مهجور سرو گشته نوان ...

... بکوه آهو گرازنده سر از کشی فرازنده

گهی بر لاله تازنده گهی بر نسترن غلطان

سمن لؤلؤ نماینده سرشگ از گل گراینده

بباغ اندر سراینده هزار آوا هزار افسان

که و صحرا پر از لاله ز مرغان باغ پر ناله

میان لاله در ژاله چو دندان و لب جانان

کنون هستی یکی روزه به از سی روز هر روزه ...

... بیدار شده نرگس و نارنگ ولیکن

در خواب گران رفته گل و لاله خندان

آن هر دو بدیدار چو اشگ و رخ عاشق ...

... گر نعمت نعمان بیکی زایر بخشد

بر وی ننهد منت یک لاله نعمان

از هیبت او سندان بگدازد چون موم ...

... بر دلم باشد یقین وصل او همچون گمان

من برنگ زعفران و او برنگ لاله برگ

من بنرخ لاله برگ و او بنرخ زعفران

روی او چون گلستان و موی او چون سنبلست ...

... انجمست آن روی و در گل گرد کرده انجمن

لاله چون رویش نروید هرگز اندر بوستان

سرو چون بالای او هرگز نباشد در چمن ...

... زلف او مشگست و سوده در میان غالیه

روی او لاله است و رسته در میان نسترن

ز آب دیده بر رخم هر دم بروید زعفران ...

... الا تا در مه کانون نروید سبزه در صحرا

الا تا در مه نیسان بروید لاله نعمان

همیشه باد خصم تو چو سبزه در مه کانون

همیشه باد یار تو بسان لاله در نیسان

... هرکجا چشم زنی هست زمین نرگس زار

هرکجا پای نهی هست زمین لاله ستان

سبزه را باد پر از عنبر کرده است کنار

لاله را ابر پر از لؤلؤ کرده است دهان

از هوا در فکند سوی زمین ابر بلند ...

... ز ره بسوی من آن سرو قد و موی میان

چو لاله کرده رخ اندر کنارم آمد تنگ

کنار من شد از آن چون شکفته لاله ستان

بناز گفت که بی من چگونه بودت دل ...

... ز بس دو دیده بیخواب من ببارد خون

ز خون دیده من رست لاله در صحرا

ز تف دود دلم خاست ابر بر گردون

فروغ لاله چو عذرا بجلوه وامق

خروش ابر چو لیلی بگریه مجنون ...

... که گردون گشت از او پرگرد و هامون گشت از او پرخون

اگر خواهی نشان خون نگه کن لاله در صحرا

اگر خواهی نشان گرد بنگر ابر بر گردون ...

... که در هر گام صد گنج است باد آورده در هامون

بخندد لاله در صحرا بسان چهره لیلی

بگرید ابر بر گردون بسان دیده مجنون ...

... همچو بر چهرش ز خوبی کاروان بر کاروان

لاله و گلنار دارد بار سیمین نارون

لؤلؤ شهوار دارد زیر رنگین ارغوان ...

... ناردان دو لبش دارد دلم را ناردان

نافه مشگ سیاهش هست دایم لاله رنگ

معدن مشگ سیاهش هست دایم پرنیان ...

نشاط دل کن و از لعل یار پروردین

که لاله و گل پرورد باد فروردین

صبا بدشت ز عنبر همی نهد خرمن ...

... ز ابر گشته هوا چون روان اهریمن

ز لاله گشته زمین چون رخان حورالعین

نسیم عنبر یابی چو بنگری بهوا ...

... درع پوشان بر حریر و مشک پوشان بر قمر

خفتنش بر لاله برگ و رفتنش بر ارغوان

پیش قد او بود چون خار سرو جویبار ...

... شکوفه بست مرجان را ز در شاهوار آذین

چمن چون پر طاوس است و لاله چون پر طوطی

هوا چون پشت باز است و چمن چون سینه شاهین ...

... بهشت راستین باغست و می بر دست حورالعین

شبانگاه آسمان بینی شده بر لاله و نسرین

سحرگه بوستان بینی شده پر زهره و پروین ...

... پس آنگاهی چه می باشم چو شاهنشاه قسطنطین

الا تا باد در نیسان کند بیجاده گون لاله

الا تا باد در تشرین کند دینارگون نسرین

ز شادی روی یارانشان چو لاله باد در نیسان

ز خواری روی خصمانشان چو نسرین باد در تشرین

... همیشه اهریمن را زمین بد است وطن

کنون ز لاله زمین گشته جای حورالعین

کنون ز ابر هوا گشته جای اهریمن ...

... ز ابر گشت بکردار جان دیو هوا

ز لاله گشت بکردار چهر حور چمن

لباس دشت کنون گشت نیلگون و شی ...

فغان من همه زان زلف تابدار سیاه

که گاه پرده لاله است و گاه معجر ماه

چو قامت شمنانست گوژپشت و نوان ...

... یکی زیلو صبا بر دشت گسترد

ز لاله تار و از گل پود زیلو

سیاهی در میان لاله پیدا

چو در پیراهن مصقول هندو

عیان گشتند خیل لاله و گل

نهان گشتند خیل نار و لیمو ...

... ای نرگس تو جایگاه نیرنگ

ای لاله تو معدن لیالی

دل را بیکی روز و شب نشاطی ...

... از دل بدخواه تو دمار بر آید

باز تو چون لاله در بهار دمیدی

چشم بداندیش تو چو نار کفیده است ...

... یکی را کند چرخ آزاد سروی

یکی را کند مهر چون لاله زاری

چو چرخی شود با وصالش زمینی ...