... قاصد مجنون دپندشت اندکی لغزیده بود

جاده ها هر سو به منزل صد گریبان چاک برد

گر همه در آفتاب محشرم افتاده راه ...

... سرده این دیوانه را شاید به راهی بگذرد

روشن است از جاده انصاف حکم ما ز شمع

داغ نقش پاست گر زین ره نگاهی بگذرد ...

... خط مسطر نشود مانع جولان قلم

تیغ را جاده کند هرکه ز سر می گذرد

موج ما بی نم ازین بحر پر آشوب گذشت ...

... عمر بیرون درم می گذرد

جاده پی سپر تسلیمم

هر چه آید به سرم می گذرد ...

... آب گردید از حیا چندانکه می در جام کرد

جاده سرمنزل ما صد بیابان سعی داشت

بیدماغیهای فرصت چون شرر یک گام کرد ...

... شرم اظهار زبان عرق ارشادم کرد

چون خط جاده ز بس منتخب تسلیمم

هرکه آمد به سر از نقش قدم صادم کرد ...

پای طلب دمی که سر از دل برآورد

چون تار شمع جاده ز منزل برآورد

چون سایه خاک مال تلاش فسرده ام ...

... اگر یک دانه افتد بر زمین صد دام می خیزد

دماغ جاده پیمایی ندارد رهرو شوقت

شرر اول قدم از خود به جای گام می خیزد ...

... بیدل گشودن لبت افشای راز ماست

معنی به خط ز جاده شق قلم رسد

فکر نازک عالمی را سرمه تقریر شد

موی چینی بر صداها جاده شبگیر شد

موجها تا قطره زین دریا به بیباکی گذشت ...

... فهمیده نه قدم که کمالات راستی

ننگ هزار جاده ز یک انحراف شد

با خامشی بساز که خواهد گشاد لب ...

... در بیابانی که ما را سر به کوشش داده اند

جاده هم از خویش رفت و محرم منزل نشد

شعله را خاموش گشتن پای از خود رفتن است ...

... چون نفس سر به خط وحشت دل می تازیم

جاده در دامن این دشت همان چین آمد

باز بی روی تو در فصل جنون جوش بهار ...

... عکس هرجا محو شد آیینه از پرداز ماند

جاده سرمنزل مقصد خط پرگار داشت

عالمی انجامها طی کرد و در آغاز ماند ...

دل بال یاس زد نفس مغتنم نماند

منزل غبار سیل شد و جاده هم نماند

آرام خود نبود نصیب غبار ما ...

... برخط عجز نفس عمری ست جولان می کنی

رهروان یک سر تپش آواره ی این جاده اند

رنگ حال سرو قمری بین که در گلزار دهر ...

... خاک هستی یک قلم بر باد پرواز فناست

غافلان محو بز افکندن سجاده اند

عشق در هرپرد آهنگی دگر می پرورد ...

... یکدل اینجا فارغ از تشویش نتوان یافتن

این منازل یکسر از آشفتگیها جاده اند

چون حباب آزاداصعان هم دپن دریای وهم ...

آرزو سوخت نفس آینه دل بستند

جاده پیچید به خود صورت منزل بستند

حیرت هر دو جهان درگرو هستی ماست ...

... عمر چون شمع به واماندگی ام طی گردید

نامه جاده من بر سر منزل بستند

بی تکلف نه حبابی ست در این بحر نه موج ...

... بی سیر خط جام محال است توان یافت

آن جاده که در لغزش مستانه نهفتند

در پرده آن خواب که چشم همه پوشید ...