... بر بالش شرع کی نشانند او را

گر چرخ به کام تو نگردد بمرنج

کاو نیز چنان رود که رانند او را

... وز گنج و زر و خواسته قارون شده گیر

بر چرخ رسیده قصر هامان شده گیر

روزی دو درو بوده و بیرون شده گیر

گر با خردی تو چرخ را بنده مشو

در پای طمع خوار و سرافکنده مشو ...

... صد تجربه کرد عقل و بر کار نشد

از گردش چرخ صد هزاران عبرت

این دیده بدید و هیچ بیدار نشد

مهمان جهان یکشبه بنمای که بود

کش روز سیه نکرد این چرخ کبود

آبیش که خورد تا هم از دیده نریخت ...

هم آه من سوخته کاری بکند

وین جور تو را چرخ شماری بکند

درد دل و آب دیده و آه سحر ...

... نارم اندر شمار گردون را

خون من خورد چرخ ساغرشکل

باز خواهم ز ساغر آن خون را ...

... از دل خلق گنج مدفون را

چرخ افگند اهل دانش را

آسمان برکشید هردون را ...

... عاقبت هست شرمسار لبت

چرخ پیروزه پشت حلقه کند

پیش لعل گهر نگار لبت ...

... ز افسانۀ عاشقان ملالیست

از گردش چرخ هر زمانم

بر دست غم تو گوشمالیست ...

... حلقة زلف او ز بلعجبی

چرخ پیروزه در نگین دارد

زلف پرچین زنگی آسایش ...

... ز آب بر رخ آتش نقاب باید کرد

درنگ می نکند دور چرخ در بد و نیک

به دورهای پیاپی شتاب باید کرد ...

دلم هر شب از عشق چندان بنالد

که از آه او چرخ گردان بنالد

ندانم چه بیماریست این که جانم ...

... غریو از گل و سرو بستان برآید

گزد چرخ انگشت حیرت به دندان

چو پروین از آن لعل خندان برآید ...

... که غرقه گردم زلفت بست دست آویز

محیط چرخ دخانیست چشم ازو فکن

بسیط خاک غباریست از سرش برخیز ...

... ترا که گفت که چون روزگار هر ساعت

بلا چون ریگ بغربال چرخ بر من بیز

... نمک خون آورد پیوسته از ریش

مرا دل خود ز جور چرخ ریشست

تو بیهوده نمک بر ریش مپریش ...

... زان باده ها که از لب تو نوش کرده ام

بر چرخ می رسید خروش دل از فراق

او را بوعده های تو خاموش کرده ام ...

... این عیش همچو زهر هلاهل کجا برم

بگسست چرخ تار حیاتم بدست هجر

چون وصل نیست گو همه بگسل کجا برم ...

... گر آب روی تو را اشک من کند یاری

ولی چه سود که هر لحظه چرخ آموزد

ز عکس زلفت تو و بخت من سیه کاری

گر بگشایم ز غصه امشب لب را

بر چرخ بسوزم از نفس کوکب را

ای صبح بیا تو نیز جانی می کن ...

... گلگونۀ رنگ چهره اشکست مرا

چون چرخ ز خورشید و ستاره شب و روز

چشمی و هزار قطره اشکست مرا