... خیر و شر چون عکس روی و موی توست

گشت نور افشان و ظلمت بار شد

ظلمت مویت بیافت انکار کرد ...

بار دگر پیر ما مفلس و قلاش شد

در بن دیر مغان ره زن اوباش شد ...

... کم زن و استاد گشت حیله گر و طاش شد

لاشه دل را ز عشق بار گران برنهاد

فانی و لاشییء گشت یار هویداش شد ...

... ای ساقی جان می ده کاندر صف قلاشان

این بار چو هر باری بی بار نخواهم شد

از یک می عشق او امروز چنان مستم ...

... عشق را با هفت چرخ و شش جهت آرام نیست

لاجرم نه بار هفت و نی غم شش می کشد

جمع باید بود بر راهی چو موران روز و شب ...

... چون نماند از وجودم ذره ای

بار دیگر بر سر کارم کشد

گه به زحمتگاه اغیارم برد ...

قوت بار عشق تو مرکب جان نمی کشد

روشنی جمال تو هر دو جهان نمی کشد

بار تو چون کشد دلم گرچه چو تیر راست شد

زانکه کمان چون تویی بازوی جان نمی کشد ...

... کانچه عیسی کشید خر نکشد

کوه اندوه و بار محنت تو

چون کشد دل که بحر و بر نکشد ...

... اگر صد رستم در جوشن آمد

درین ره عرش هر روزی به صد بار

ز هیبت با سر یک سوزن آمد ...

عشق تو ز سقسین و ز بلغار برآمد

فریاد ز کفار به یک بار برآمد

در صومعه ها نیم شبان ذکر تو می رفت ...

... چه تابی بود در زلف چو شستش

که آن صد بار در جانم نیامد

بسی دستان بکردم لیک در دست ...

... دل و جان بنده غلام تو اند

زیر بار امانت غم تو

توسنان زمانه رام تو اند ...

... تلخی ز می لعل ببردند که می را

تنگی ز لب لعل شکربار نهادند

ای ساقی گلرنگ درافکن می گلبوی ...

... بوی جگر سوخته بشنو که چمن را

گلهای جگر سوخته در بار نهادند

زان غرقه خون گشت تن لاله که او را ...

... راهی که آفتاب به صد قرن آن برفت

ایشان به حکم وقت به یکبار می روند

گر می رسند سخت سزاوار می رسند ...

... در مطلقی گرفته اسرار می روند

بار گران عادت و رسم اوفکنده اند

وآزاد همچو سرو سبکبار می روند

چون نیست محرمی که بگویند سر خویش ...

قومی که در فنا به دل یکدگر زیند

روزی هزار بار بمیرند و بر زیند

هر لحظه شان ز هجر به دردی دگر کشند ...

... نه زمان است و نه زمانه پدید

زین همه کار و بار و گفت و شنود

اثری نیست جاودانه پدید ...

... تا شنوی حسب حال راست بباید شنید

کار کن ار عاشقی بار کش ار مفلسی

زانکه بدین سرسری یار نگردد پدید ...

... چو خلقانت بدانند و برانند

تو فارغ گردی از خلقان به یکبار

چنان فارغ شوی از خلق عالم ...

... تو هر دم در خروش آیی که احسنت

زهی یار و زهی کار و زهی بار

چو در وادی عشقت راه دادند ...

... گفتم اندر حرم وصل توام مأوی بود

گفت اندر حرم شاه که را باشد بار

گفتم از درد تو دل نیک شود گفتا نی ...

... ز هر جزویش صورت های بسیار

چو باران از سر هر موی زلفش

ز بهر عاشقان می ریخت پندار ...

... چو بوقلمون به هر دم رنگ دیگر

ولیکن آن همه رنگش به یکبار

همه اضدادش اندر یک مکان جمع ...

... که تا پاس زبان دارد به هنجار

چو چیزی در عبارت می نیاید

فضولی باشد آن گفتن به اشعار

که گر صد بار در روزی بمیری

ندانی سر این معنی چو عطار

... سودای تو بحر آتشین موج

اندوه تو ابر تند خون بار

در پرتو آفتاب رویت ...

... تا بنشستی به دلربایی

برخاست قیامتی به یکبار

آن شد که ز وصل تو زدم لاف ...